Aanstelling stadsdichter Diest
03/09/06 - DIEST: Aanstelling Ina Stabergh tot stadsdichter Diest, ze leest hierbij haar eerste stadsgedicht naar aanleiding van de opening van het nieuwe culturele seizoen - 12u - gratis - Cultureel Centrum Begijnhof
SPOTPRIJS: winnaar
Liliane Melis is de winnaar geworden van de weekvraag. Ze mag binnenkort de bundel van Germain Droogenbroodt verwachten in de brievenbus. Proficiat!
Poëzie leren lezen?
Op een creatieve, diepzinnige en 'invoelende' manier leren lezen? Schrijf je dan in voor de cursus Poëzie leren lezen. Onder deskundige begeleiding van Els Janssens worden vier poëzieavonden georganiseerd. Dit op 12/09/06, 19/09/06, 26/09/06 en 03/10/06 telkens van 20u tot 22u in De Ast in Oudenaarde. De 4 sessies kosten 40 €. Studenten betalen 20€. Meer info vind je hier.
Geen Cabaretier
02/09/06 - HOUTHALEN-HELCHTEREN: Mish-Mash met o.a. om 19u in Villa Basta: Jee Kast met Geen cabaretier een volledig solo-programma.
Joke van Leeuwen tussen je broodje
02/09/06 - BRUSSEL: Broodje Brussel met Joke van Leeuwen - 12u30 - gratis maar reserveren verplicht - Vlaams-Nederlands Huis deBuren - info.
SPOT: Interview met Germain Droogenbroodt
 (Bei Dao en Germain op Ithaca)“In het Vlaams poëtisch landschap ben ik een vreemde – maar vrije, niet gesubsidieerde – vogel." zegt hij zelf.
Deze 'vreemde vogel' mag dan wel in Vlaanderen vraagtekens oproepen, wereldwijd wordt hij gevraagd om lezingen te geven en zijn poëzie voor te dragen.
Tijd voor een klein interview met Germain Droogenbroodt. Een Vlaming die in Altea gaat wonen, waarschijnlijk een droom voor velen. Waarom heb jij toen in 1985 de koffers gepakt om voorlopig niet meer terug te keren? Andere landen en culturen hebben mij steeds gefascineerd, vandaar dat ik ook talen gestudeerd heb. Zo trok ik op 15-jarige leeftijd vanuit West-Vlaanderen per fiets naar Duitsland, later per auto door Europa en nog later per vliegtuig de wereld rond, evenwel vooral naar Azië. Als 17-jarige verslond ik anderstalige literatuur en poëzie zoals Amerikanen hamburgers en ontdekte toen ondermeer de gedichten van Goethe die – ook als Noorderling – Italië had ontdekt. Door het lezen van die gedichten kwam Italië mij over als een soort Atlantis dat mij ongewoon fascineerde en waar ik mij nog steeds “thuis” voel. Zowel mijn Italiaanse als mijn Spaanse vrienden beweren dat ik een Zuiderse ziel heb, wat ook wel zo zal zijn. Ook al hou ik veel van de Duitse poëzie en haar cultuur, ik zou nooit in Duitsland kunnen leven. De Duitse mentaliteit ligt me niet. Net vóór mijn veertigste had ik een soort midlife crisis. Om daar overheen te komen heb ik aantal drastische beslissingen genomen. Ik plande om naar Italië te verhuizen, de raad van Goethe volgend: was du geträumt in grüner Jugend, das mache wahr durch Männertugend. Die frühsten Träume täuschen nicht. Maar gewoon door toeval, op aanraden van een vriend, heb ik het kunstenaarsdorp Altea, vroeger een soort Spaans Sint Martens-Latem ontdekt. Het wonder, steeds wisselende kleurenpalet van de Middellandse zee, het nabije gebergte, de bijna tropische plantengroei: net als Italië is ook dit een land wo die Zitronen blühen, zoals de Duitse grootmeester het in zijn, “Mignon” schreef, vers dat trouwens titel werd van mijn tweede, In Italië (Comomeer) geschreven poëziebundel “Ken je het land?”. Ondertussen ben ik hier als “Mediterraans” dichter helemaal in het culturele leven geïntegreerd en gewaardeerd. Je bent oprichter en uitgever van de uitgeverij POINT Editions (POetry INTernational). De uitgeverij is vooral gespecialiseerd in wereldpoëzie. Alle poëzie-liefhebbers in het Nederlandstalig grondgebied weten wie Hugo Claus is, maar slechts een paar enkelingen kennen Mahmoed Darwish. Weet je eigenlijk waarom er hier zo bitter weinig aandacht is voor wereldpoëzie? Het lijkt mij dat men in Vlaanderen nogal wat aan navelstaarderij doet. Pessoa schreef: (ik citeer uit het hoofd) “De rivier die door mijn dorp loopt is niet zo mooi als de Taag, maar de Taag kan nooit zo mooi zijn als de rivier die door mijn dorp loopt, omdat de Taag niet de rivier is die door mijn dorp loopt”. Zo reageren blijkbaar veel Vlamingen (en Nederlanders). Dusdanig kan bijvoorbeeld de belangrijkste Palestijnse dichter Mahmoed Darwisj (die internationaal zeker grotere bekendheid geniet dan de Meester van Gent) in Vlaanderen niet zo bekend zijn als Hugo Claus, omdat Darwisj niet... Maar er zijn nog andere factoren. Poëzie is marginaal. Je kan er als uitgever geen geld mee verdienen. Daar komt nog bij dat je een vertaler moet vinden, wat de publicatie nóg duurder maakt. Sommige landen die ministers hebben mét cultuur subsidiëren hun dichters (niet steeds hetzelfde kliekje). Dat kan je uiteraard niet van een arm land als Palestina verwachten. Als je dan als uitgever al niets aan de publicatie verdient kan je niet nog eens extra geld in – zeer dure – publiciteit investeren en de bedroevend weinig woorden die Vlaamse kranten aan cultuur en poëzie besteden worden altijd weer en exclusief gebruikt om schrijvers uit de eigen stal te bewieroken. Indertijd hebben wij steeds recensie-exemplaren van onze uitgaven naar “De Standaard”, “De Morgen” enz. gestuurd. Maar zelfs onze publicaties van Nobelprijslaureaten (Milosz, Elytis) werden niet eens vernoemd. Indertijd kwam om de twee dagen een gedicht op de Vlaamse televisie, ook dat is vervangen door ondermaats geleuter. Er zijn nochtans méér poëzielezers dan men denkt, dat ervaren wij op de boekenbeurs waar wij reeds méér dan 10 jaar onze uitgaven exposeren. Dat is dan ook zowat de enige plaats waar in poëzie geïnteresseerden buitenlandse poëzie kunnen vinden, want ook de boekhandel vertikt het – op enkele witte raven na – poëzie aan te bieden. Zelf ben je ook dichter. Je bent pas met poëzie gedebuteerd nét voor je veertigste verjaardag met de bundel "Veertig aan de wand."
Daar hangt wel een bijzonder verhaal aan vast. Kan je de lezers daar iets meer over vertellen? Ik had voordien een zeer drukke beroepsbezigheid die mij gewoon de nodige rust niet liet om creatief te schrijven. Zoals menig jongere heb ik als adolescent enkele gedrichten gepleegd, tot in het Duits toe. Maar om te schrijven heb ik absolute rust en stilte nodig. Ik schrijf zo goed als nooit thuis. “Veertig aan de wand” schreef ik op Madeira, “Ken je het Land?” aan het Comomeer, “Tastbare afwezigheid” en “Gesprek met de overkant” in Schotland, “de Weg” in India, “Tegenlicht” in Ronda.... en mijn laatste gedichten in Nessebar in Bulgarije. Vóór mijn debuutbundel heb ik wel af en toe reisverhalen en recensies geschreven die het weekblad Spectator publiceerde. Maar mijn veertigste verjaardag kwam mij indertijd over als een dreigend “teken aan de wand”. Tot overmaat van ramp las ik toen een vers van Karel Jonckeere: “Wie veertig jaar wordt zal zichzelve kennen, anders is het beter dat hij sterft”. Nu was ik er wel niet zo zeker van dat ik mijzelf kende, maar meteen dood wou ik ook nog niet. Maar het leek mij dat ik mijn leven drastisch diende te wijzigen. Dus vormde ik mijn midlife crisis om tot een boek, verkocht mijn woning in België, vertrok naar het Zuiden en richtte POINT op. Ondertussen ben je een paar dichtbundels verder. Tegenwoordig is je poëzie heel erg geïnspireerd op de mystiek en de filosofie. Heel wat van je bundels en/of gedichten worden wereldwijd vertaald. Zijn al je gedichten vertaalbaar in alle continenten of bots je toch op een paar barrières (zoals bijvoorbeeld religieuze-maatschappelijke problemen?).Vreemd genoeg (of eigenlijk niet) is het precies “de Weg”, mijn meest mystieke bundel, die het grootste succes kent in het buitenland. Koreanen en Chinezen vinden er ZEN-elementen in terug, de Indiërs vergelijken de gedichten met de laatste werken van Rabindranath Tagore en een Spaanse criticus vindt dat mijn gedichten in de lijn liggen van Juan Ramón Jiménez, de vader van de Spaanse moderne poëzie. De bundel is ondertussen reeds in 12 talen vertaald, waaronder het Arabisch, het Hindi en het Chinees en volgende maand komt daar nog het Mongools bij. Moeilijker te vertalen zijn bijvoorbeeld de gedichten uit “Gesprek met de overkant”, een hommage aan de Nederlandse dichter Hans Faverey, omdat ik in die bundel meer aandacht aan de taal dan aan de zegging heb besteed. Zo heeft een van die gedichten als titel “Het ontbrokene” (naar de gelijknamige bundel van Faverey) wat je in geen enkele taal even zinnig kan vertalen. Een ander gedicht heet “Palindroom” en gaat over de dood (waarvan het woord – in het Nederlands – in tegenstelling tot de dood zelf, omkeerbaar is), maar in andere talen is dood geen omkeerwoord. Bij de vertaling van die gedichten heeft Robert Frost, die beweerde dat poëzie datgene is dat in vertaling verloren gaat, wel gelijk. Jij weet als geen ander wat er leeft in de poëtische wereld. Je bent dan ook dé persoon bij uitstek om de lezers enkele hedendaagse internationale dichters aan te bevelen. Kan je (ik weet dat het een moeilijke vraag is) een top 5 maken van internationale dichters die wij zeker MOETEN ontdekken? Wel, eigenlijk is het met de poëzie een beetje zoals met smaak en kleuren en is iedere keuze, zeker in poëzie, zeer subjectief. Iedereen die mij om raad vraagt wat internationale poëzie betreft raad ik de bij POINT verschenen anthologie “Het gevleugelde Woord” aan, waarin de beste gedichten van de belangrijk(st)e dichters uit alle werelddelen zijn opgenomen en die een brede waaier van thema’s biedt. Dus voor elk wat wils. Maar als het om namen moet gaan zou ik vijf moderne dichters voorstellen die bij POINT Editions verschenen zijn. Dat is niet als publiciteit voor POINT bedoeld, gewoon omdat ikzelf meestal geen vertalingen lees (er dus weinig ken), ik veronderstel dat de lezers in bestaande Nederlandse vertalingen geïnteresseerd zijn, en de uitgaven die bij POINT verschenen zijn grotendeels poëzie van mijn favoriete dichters zijn. Verder zijn het waarschijnlijk, met uitzondering van Ritsos, in het Nederlandse taalgebied onbekende namen, gezien ze nooit eerder in het Nederlands werden vertaald. * José Ángel Valente, modern Spaans dichter, eerder mystiek. Verzameld werk (in het Spaans) bij Galaxia Gutenberg, Barcelona (kleine anthologie bij POINT “Lichtgevende schaduwen – Sombras luminosas”) * Sohrab Sepehri, modern, vrij mystiek Perzisch dichter (“De schreden van het water”) * Mahmoed Darwisj, geëngageerde Palestijnse dichter (“Minder rozen en andere gedichten”) (*)* Yannis Ritsos, Griekse dichter (“Romiosini en andere gedichten”) * Eugénio de Andrade, Portugees dichter (“Het zout van de taal”) in voorbereiding. Voorstelling op de boekenbeurs. Deze week pak je weer de koffers. Een drukke periode komt eraan. Deze week vertrek je naar Mongolië waar je eregast bent op 'World Congress of Poets' en daarna ben je op post in Sint-Petersburg en Moskou op andere internationale poëziemanifestaties. Wanneer kom je nog eens naar België? POINT Editions staat ieder jaar men een klein standje op de boekenbeurs (1 tot 12 november), gezien wij geen personeel hebben ben ik daar ook, bijgestaan door mijn vrouw. Op 11 november stel ik samen met Toon Cappuys, waarmee ik het boek vertaald heb, “Het zout van de taal voor”, een anthologie van Eugénio de Andrade. Blijkbaar zou Jean Van der Schueren, gitarist waarmee ik vele poëzieprogramma’s heb gegeven en de CD liefdesgedichten “Tussen de stilte van je lippen” opgenomen heb, nog enkele optredens organiseren. Geïnteresseerden kunnen plaats en data op de site van POINT vinden die tweemaandelijks een update krijgt. Goeie reis en misschien tot op de boekenbeurs! (*)Volgende week wordt hier trouwens "Minder rozen en andere gedichten” van Mahmoed Darwisj aangeboden.
K&P festival 2006
01/09/06 - DENDERLEEUW: Poëzieavond met o.a. Erna Muermans - Jos Zuijderwijk, Vera De Brauwer, Ilse Francois, Pierre Van Holsbeek (in gitaarduo) met Joris en (de teksten van) Zara, Evarist Van Camp, Rudy Vermeulen en mogelijk nog poëten op het laatste moment - 20u - gratis - Het Kruispunt, Lindelaan 74 - info.
powerpoint-gedichten-tentoonstelling
01/09/06 t.e.m. 31/10/06 - DESTELBERGEN: powerpoint-gedichten-tentoonstelling met poëzie van Katelijn Vijncke - gratis - van maandag t.e.m. vrijdag : van 8u30 tot 12u & van 13u tot 17u - SIG,Kerkham 1.
PARLAN.DOC (13)
Eeen beetje persoonlijke historiek om mijn bijdrage te spijzen, vandaag. Ik heb een slecht en stout geheugen, het blijft zoals mijn tekenkunst teveel haken in de details, het is ook zoals mijn taalgebruik meestal wazig en in innerlijke tegenspraak, dus een echt lineair verhaal zit er weer niet in, vrees ik. Vanaf 2000 begint het serieus te rommelen in de mecanieke kliekjes van mijn lyriek en ik wordt dan ook vaak geplaagd door visioenen van een rijtje Gezaghebbende Heren met even grijs maar veel meer haar dan ik die meewarig knikkend bevestigen dat Vekemans, den mannelijken Broer, sinds toen eigenlijk voor de dichtkunst verloren is, iets mompelend over een beloftevolle aanzet en niet meer dan dat, alvorens zij, zonder mijn druk gesticulerend geraamte enige blik waard te achten, hun Jaarlijkse Ronde door het Nederlandsche kletteren der Letteren in het ondermaanse verderzetten. Meestal daal ik in dergelijke visioenen dan een paar kringen af naar mijn eveneens tot beenderige verschijningen gedegradeerde kroost om daar troost te zoeken, alsook te bieden, daar zij op even twijfelachtige wijze zich in die Kringen dienen op te houden voor de Kwaadaardige zonde van het eten van Teveel Choco op hun Boterham (in het geval van Annelien verzwaard met Bovendien daar nog Boter bij Ook). Eind 1999 was ik ineens een bedrijf dat diensten leverde. Websites voornamelijk voor kmo-klanten, en ik mijn zeldzame vrije uren had ik nog “Nederlandstalige Literatuur @ ViLT “ lopen (zie het archief daarvan op http://www.vilt.net/Final/archief2.html ). Daar zou ik gasten ontvangen die “iets “ met literatuur op internet zouden doen. Internet was toen echter veel kleiner dan nu, en zo de gevestigde auteurs er nu nog om ´onduidelijke redenen´ afkerig van zijn (de redenen zijn mij anders duidelijk genoeg), voelden de meesten toen helemaal niet de noodzaak om zich in te laten met het ´amateuristisch´ geschrijf zoals dat – nu niet minder dan toen- welig tierde op internet. Niet dat ik mij daaromtrent enige illusies koesterde: in 1996 had ik samen met mijn vriend Johan Deflander in Leuven de vzw Los Buenos aan de rand van de financiële afgrond gebracht door een Poëzie en Performance festival te willen organiseren: Leuven Per Vers trok op 1 dag zo´n 1000 bezoekers voor een stel voorname auteurs/performers als Cor Gout, Elvis Peeters, Didi de Paris, Dichters uit Epibreren, Paul Mennes en Peter Verhelst alsook een ambitieus meiske met puistjes die haar niet-onaardige gedichten op het bureau van de Organisatie had doen belanden. Ik vond dat nogal goed dus Saskia de Coster mocht mee het grote Podium op. Toen ik die ervaring verwerkt had, had ik eigenlijk een degout van de lauwe business der Nederlandsche Letteren. Een tijdje stop ik weer helemaal met schrijven zelfs, ik aanvaard op dat moment als enige criterium voor ´kwaliteit´ de grootte van de financiële beloning en het kon me worst wezen of het daarbij om gedichten of websites ging, luiers kosten centen en om één of andere reden kwamen de heren agenten niet in grote getalen aanbellen om alsjeblief de filmrechten op mijn onafgewerkte meesterwerkjes te mogen aankopen. Af en toe hield ik de culturele schijn nog hoog door bijvoorbeeld ter promotie van Saskia De Coster´s debuutroman Vrije Val een website met een spelleke te maken, maar eigenlijk deed ik dat graag omdat het zo aangenaam ruziën was met de schrijfster daarvan. Voor de centen moest ik dat alleszins niet doen want in de warrige bedrijfscultuur , de schimmige Realiteiten in de uitgevershoofden was internet nog steeds een bedreiging voor hun Tanende Handel in Papier in plaats van een opportuniteit. Zij zagen allen meer brood in het afstoten van verlieslatende literatuur ten voordele van vertaalde mainstreampulp, de evolutie van auteur naar schakeltje in het productieproces was bijna rond, -niet bepaald het ogenblik om te komen zeuren over nieuwe technieken en maatschappelijk relevantie- het enige wat nog ontbrak was een degelijke opleiding tot productieeenheid, maar ik hoor van Breukers net (zie hier) dat men daaraan werkt. Enkele auteurs hadden zich al pro-actief omgeturnd naar een bedrijf om hun winstmarges te verhogen, hen restte enkel nog ten gepaste tijden hun verantwoordelijkheid op te nemen dan wel op telegenieke wijze publiekelijk iets te hebben van, en geheel asorti met de Tijdsgeest hun tekstkapitaal te consolideren in een multimediaal (de radio, de tv, de website, het dagblad, de lokale boekhandel, het stad) geensceneerde Aanwezigheid. De erfenis van de oude letteren kon nog dienen als imponerend kastvulsel ( “Het Verdriet van België” als best verkopend ongelezen boek, en het begrijpelijke persoonlijke sjagrijn van Claus bij het verramsjen van zijn laatste bundels) in zijn en wezen koopt de consument enkel producten van deze spookachtige verschijningen die her en der in de media opduiken en dus een zekere rénomme hebben. Afgezien van de opkomende podiumdichtkunst, die zich als bedrijfstak eerder met de horeca associeert in de strijd om consumentengunsten, is het wachten tot de opkomst van WWW2, na de xml-revolutie, als de blogcultuur een Speler wordt op de opiniemarkt en zelfs de kleinste tijdschriftredacteur door heeft dat er iets mee te doen valt, dat daar stilaan verandering in komt. Al bij al gaat het hier dus om zeer snel drastisch verschuivende situaties, van 1996 tot nu is volgens mijn beste telmasjien niet meer dan 10 jaar. We leven dan ook in interessante tijden, we zijn voor dit alles als individu een beetje te log, de grond schuift vooraleer we het als grond benoemen kunnen. Seffens is het met deze blogs ook al gedaan en wat dan? Terug naar de eeuwwende, evenwel: geconfronteerd met de eigenaardige situatie dat enerzijds aspirant-deelhebbenden aan dit productieproces het internet enkel ziet als springplank naar Opname en bijgevolg en anderszijds de Opgenomenen het internet mijden als de pest (het is een level lager, het is in de kapitale orde de goot van het auteursdom), geconfronteerd met dergelijke situatie, wat doet den in tijdnood verkerende Dichter dan? Streeft hij alsnog na om deel te gaan uitmaken van de Spookachtige Canon? Of klapt hij de boeken ostentatief dicht en leert hij programmeren? U leest het later wellicht, en dus, volgens de dwingende Zijnsorde van de Bloggoden, Hierboven. Dirk Vekemans@Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Herlinda Vekemans gaf de fakkel door aan Dirk Vekemans. Dit is zijn derde week.
Op het nippertje
Onder het motto "Achter deze website gaat ook maar één mens schuil" even een evenement aankondigen dat bijna in de vergeetput belandde... De jaarlijkse openluchttentoonstelling Zomer in de Kruidtuin is een vaste waarde in het Leuvense culturele veld. In 2006 staat de tentoonstelling volledig in het teken van lettersteenkappen en kalligrafie. Rode draad doorheen de tentoonstelling is het thema ‘natuur’ – in al haar vormen en facetten. Dit jaar werd voor het eerst ook een poëziewedstrijd aan het evenement gekoppeld. Meer dan 90 gedichten werden ingezonden en daarvan koos de jury er vijf uit. Zij werden gepubliceerd in de catalogus en geprint op grote borden in de inkomhal van de botanische tuin. De gedichten zijn van Mark Meekers, Herman Rohaert, Linda Truyers, Reine Wellens en Anne Wiering. De tentoonstelling loopt nog tot 11 september. Alle informatie is hier terug te vinden.
PARLAN.DOC (13)
110Niet meer dan dat een aangeschoten leeuwerik zich voor de helft door de snellere kogel weggevreten weet & uit de lucht laat vallen : het onbedachte neem je onafwendbaar waar & waar ook je het geurende vuil in dicht begroeide plooien onder het plaveisel murwen wil, steeds flinterdun & vlijmscherp snedig wentelend blijft het vlak zo vrij van jou als lucht van hem die net nog tergend hoger zong. Slik dan maar, alsof je zeggen wou : het is voor mensen niet zo goed dat alles wordt zoals zij wensen. 60/32Een trede lager is het beeld, versluierd in de geur van zachte zeep en lijf, het glijden over het chroom van de leuning, de opwaarts zwevend neergelaten slanke hand een oogwenk hangende, verscherpt door een plotse inval van licht op de leuning van het soort dat zich niet noemen laat of van de god de naam wil dragen, stokt & dreigt dan je in je val, het in je haast ternauwernood de neus aantippen van de treden die je liever overslaat, te vellen, je als een kattejong ter dood op de blauw gevlamde steen te laten smakken van de inkomhal, waar het zich balde & wonderlijk tot de woorden ontplooide : de weg omhoog, omlaag, is één & dezelfde Uit: 11 manieren om Heraclitus te lezen, onvoltooide bundel,2000 Dirk Vekemans@Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Herlinda Vekemans gaf de fakkel door aan Dirk Vekemans. Dit is zijn tweede week.
AMVC-Letterenhuis
Het Letterenhuis staat op het punt om het literaire archief van Jef Geeraerts aan te kopen. Maar Parlando-lezers hoeven niet te wachten om het AMVC nu al te bezoeken. Het museum toont zijn bezoeker immers een unieke collectie literair erfgoed: een prachtig overzicht van de Vlaamsche Letterkunde. Een kleine parel in Antwerpen.
SPOT: Tussen de stilte van je lippen
De winnaar van het juninummer van Revolver is Xavier Roelens. Gefeliciteerd! Deze week is Tussen de stilte van je lippen te winnen. Een CD-boek met gedichten van Germain Droogenbroodt op muziek van Jean Van der Schueren. Mail voor vrijdag 1 september de antwoorden door op onderstaande vragen. 1. Welke Vlaamse gemeente huisvest POINT Editions België ?
2. Hoeveel correcte antwoorden zal de redactie ontvangen?
SPOTPRIJS: laatste dag
Mail de redactie voor morgen de antwoorden door op onderstaande vragen: 1.De covers van REVOLVER dragen sinds 1972 dominant de signatuur van één kunstenaar. Wie is dat?
2. Hoeveel correcte antwoorden zal de redactie ontvangen?en ontvang het juninummer van Revolver in uw brievenbus.
Mooi!
Het is altijd mooi meegenomen: een link naar deze site. Nog mooier is een positieve link uit het buitenland. Bedankt! Niet dat we het daarvoor doen, maar het mag ook wel eens een keertje... Nu nog een feestje?
PARLAN.DOC (13)
ITALIAANSUnheimliche, van wrok verkrampte teef, misnoegde enkelinge, van elke zin onterfde, hoogbejaarde slet, jij, die van je knekelhuis de grond verspeelde & mekkert nu, je lot bejammert, jij, die nu je veer is afgewonden naar je doden lonkt met open mond & pruilt omdat je bij de gratie leven moet van opgeklopt verbeeld verlangen, vlees dat rot je lijf bespot : komt nader, schatje, kom & dans voor mij, mijn byzantijntje, draai je oude botten lustig in een farandole, con zelo, toe maar : languente, dolce, mesto, patetico, piu mosso, irato, tempestoso, slentando, poco a poco meno sentito, secco, senz' espressione, morte. THERAPEUTISCHSlaap mooi, slaap nu, slaap niet. Verhef je fijnst besnaarde gil tot in je spiegel krolse poezen elke stilstand woest verdoezelen. Breek dan, in je dag die sterft, mijn boerse woorden aan, ontdubbel mij tot ik die aan je voeten geuren lik van hoe je heilig bijna bij mij lag, niet bij mij ligt, tot mij verworden zal. Omarm mijn schaduw in je diepste nacht, lees mij tot ik dronken dans & schenk je glas dat zingt nog éénmaal vol van mij & drink & droom, droom niet, droom zacht. ZAKELIJKWonderbaarlijk noem je hoe haar stem mij vangt & ik van jou versleept op harde grond bevlogen kronkels maak. Betoverend vind je elk gebaar dat ik van haar op jou verhaal & hoe haar lijf in elke streling past. Zaligmakend heet het als ik in je krul, je tongen vurig lik & al gods heerlijkheden uit je dwing. Vergis je niet in haar, mijn lieveling : je kreeg van haar die zwoele stem, dat golvend haar, mijn zilverling. Uit : 101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze, onvoltooide bundel, 1998 Dirk Vekemans@Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Herlinda Vekemans gaf de fakkel door aan Dirk Vekemans. Dit is zijn tweede week.
Zomer van Wechel
27/08/06 - WECHELDERZANDE: Zomer van Wechel met o.a. poëzie van Frans Depeuter - tussen 10u & 18u - gratis - Hof d'Intere, Pastorijstraat 2 - info.
Performance Artiestencollectief JA!
27/08/06 - TERNAT: live performance met opname's voor CD/DVD en video clip Artiestencollectief JA! - 19u - gratis - Noisegate VZW - Assesteenweg 218 - info.
Mini-Interview met Peter Holvoet-Hanssen
Halverwege
Zondagavond presenteerde Bart Moeyaert zijn nieuwste stadsgedicht Halverwege op een wel heel bijzondere manier. Het gedicht, dat indirect het verhaal vertelt van de Schelde, werd op een groot waterscherm geprojecteerd. Het gedicht is hier te beluisteren.
Zomer van Wechel
26/08/06 - WECHELDERZANDE: Zomer van Wechel met o.a. poëzie van Frans Depeuter - tussen 14u & 18u - gratis - Hof d'Intere, Pastorijstraat 2 - info.
Nocturne in het park
23/08/06 - MERKSEM: Nocturne in het park, een feeëriek en poëtisch spektakel - 21u30 - gratis - Bouckenborghpark, Bredabaan 561 - info.
Feestjes
* De Contrabas viert vandaag zijn eerste verjaardag. Deze poëziesite bereikte in één jaar meer bezoekers dan Parlando! in twee jaar tijd. Reden om jaloers te zijn? * Vandaag is er feest bij Peter Wullen. Vanaf vandaag is zijn tweede dichtbundel Ithaca te verkrijgen. De bundel verschijnt als twaalfde nummer in de reeks TeWater!, een serie boekjes uitgegeven door Het Zinkend Schip naar aanleiding van De Zondvloed. De bundel bevat behalve gedichten (2 x 10) , ook een korte bio-bibliografie en een schrijversportret. Meer info: hier.
Moord Op De Blankaart
25/08/06 - DIKSMUIDE: Moord Op De Blankaart - literaire Wandeling met Piet Duthoit - 19u20 - reserveren verplicht - De Blankaart, Iepersteenweg 56 - info.
PARLAN.DOC (13)
Ha die eeuwigheid. Horatius claimde ze voor zijn taalmonumenten, en Ovidius schuift er zijn Metamorfosen onder als doorslag voor het eeuwige verhaal, waar alles zich voortdurend omvormende is naar de spiegel van het goddelijke. Van Ovidius weet ik het zo niet, maar Horatius mag ze hebben wat mij betreft, zijn eeuwige roem. Wat er mij in deze antieken aantrok en nog steeds in aantrekt, is hoe vrij zij zijn van al die romantische quatch die later over het dichterschap gegoten is. Waar dichters nu volgens het clichébeeld fijnbesnaarde jongelingen met enig cult-imago moeten wezen die de soap van het lief en leed van de consumerende medemens dient te vatten zodat er herkenbaarheid als ‘authentiek’ sentiment van de bühne gutst en er ‘waarachtig gevoel’ tussen blad en lezer blubbert, waren deze heren vrij nuchtere hedonisten, vakmensen wier taak het was in taal een realiteit op te bouwen waarmede het de normale taalgebruiker mogelijk werd te linken naar dat wat de alledaagsheid oversteeg, dat wat ingeroepen kon worden als verantwoording voor de eigen kuiperijen, poëzie als ethisch machtsinstrument zeg maar, en alle esthetiek diende daar ook toe bij te dragen. Maar zoals elke vakbekwaamheid om ondoorgrondelijke redenen plots kan omslaan in wat we bij gebrek aan beters dan maar kunst noemen, zo bleek de taal in handen van haar beste instrumentalisten plots op schier magische wijze in staat ook die wereldse motivatie zelf te overstijgen: het keurslijf van griekse ritme’s en Hellinistisch-mythologisch doorspekt nationalisme dat Horatius zijn Latijn aanpast, spant zijn taal ook op, zó fel dat het bijna ondraaglijk wordt, een functie die Francis Ponge ook aan het werk zag in het Frans van Malherbe, ook al zo’n hofdichter. Bij de minste aanraking begint dat ‘ding’ dan ook ontaard en onbedaarlijk te zingen, maar op ogenblikken in de geschiedenis van de poëzie dat dat kan en mag, ga je ook zien dat de taal zichzelve weet te redden, dat alles toch nog op zijn pootjes komt. Het wordt een vorm van schittering die zichzelf belet te breken en hoewel je de resulterende taalwerken niet helemaal gevoelloos kan vinden, merk je dat toch, ze hebben iets heel erg afstandelijks, iets onmenselijks perfect. Eigenlijk zeggen ze dat wij stervelingen er met onze fikken dienen af te blijven. Dat merk je ook als je errond wil schrijven. Daar komen alleen maar brokken van. Elke benadering van het klassieke resulteert in deze ‘interessante tijden’ (interessant zoals in de Chinese vloek dan, met de woeligheid en het desastreuze dat elk bouwen verhindert) alleen maar in grotesken, monsterlijkheden. Ze spiegelen ons áf, dergelijke parels, door de tijd zelf, de holle-bolle lens van onze onwaardigheid, onze onmacht het ideaal zelfs maar na te streven. Als dichter moet je dan ook een stapje terug: je kan er nog naar refereren, vanop afstand een kijkje nemen ( VIDUS), als je iets ervan zelf poogt op te voeren heb je een takelwagen nodig en een kuisploeg om de brokjes, moeren en gesprongen veren van je kolderieke mekaniekjes op te rapen ( NATUS). VIDUS (HOR.C.I,9)Kijk nu : onafwendbaar stuikt dit licht de top af, verheldert van de schreeuw een sluier schijn gevat in het nog doorzichtige ijs. Zie nu : het kraakt zich uit in het zwichtende bos, & voor het klatert, breekt, plakt de beek al haar tong aan je roestend verweer. Vlug nu, toe maar, Thaliarchus : neem haar waar die lillend voor je ligt, drink je aders open, stook vuriger de goden het goud uit. Hou je vingers in de gaten van je stralende masker, braak haaks op het ijle, jij, jongeling, een streep hitsig hikkende hitte. NATUS (OV.M.I,78 e.v.)I Gouden kruin, hemeloog, spiegelende zilverschaal, bronsbuik & onderaan de sijpelende brak water? kraan, loodzwaar op in ijzerlassen lossende stellage van sterrenstof : sic, zo, het, jij, onik, japetmanskunstje, sta je deze blinde aarde aan, stuik je era's naamloos in. II Kansloos verankerd,tragisch begint het je dan te dagen. Kraakscheur, eerst, in het zeil, vleesrot aan je geplante klompen, haarklievende ijs? winden & aan je schenen vuur? stormen voor de stilte van de koortsnacht : nacht, het zwart tot in de hemelnok & dan het sluipend verwoestende, roestuitzaaiend woeden van een oerberuchte geelzucht. III In sidderende repen klam bladgoud steekt 's ochtends de eerste zon je resten aan. Verwaaid, verward, bij voorbaat moegesard, knipt ook je de aarde in wel duizend ogen toe. Driemaal rinkelt dan schel van luchtdoortrillend heil het lang verwachte belletje : over zeeën kan je voortaan als uitgeplozen eeuwigheid lopend op de planken staan. Dirk Vekemans@Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Herlinda Vekemans gaf de fakkel door aan Dirk Vekemans. Dit is zijn tweede week.
Zomer van Poeke
24/08/06 - POEKE: Rondleiding en duiding bij het kunstproject van Johan Tahon en Peter Verhelst door de beide kunstenaars - 19u - 12/25€ - reservatie verplicht - kerk van Poeke - info.
SPOT: Revolver nr 130 'Karel van de Woestijne'
Deze week is Revolver 130 te winnen met daarin een omvangrijk Karel van de Woestijne-dossier. Mail de redactie voor vrijdag 25 augustus de antwoorden door op onderstaande vragen: 1.De covers van REVOLVER dragen sinds 1972 dominant de signatuur van één kunstenaar. Wie is dat?
2. Hoeveel correcte antwoorden zal de redactie ontvangen?en ontvang het juninummer in uw brievenbus. Meer info over het tijdschrift is hier terug te vinden.
SPOT-prijs
Wouter Steyaert wordt de eigenaar van de vierde SPOT-prijs. Binnenkort mag hij Landschap met duif in de brievenbus verwachten. Gefeliciteerd!
Zomer van Poeke
22/08/06 - POEKE: Bernard Dewulf leest voor uit eigen werk + Jan Vermeulen speelt werk van Franz Schubert - 20u - 12/25€ - reservatie verplicht - kerk van poeke - info: helikon.
PARLAN.DOC (13)
In de tweede afdeling van de bundel “Spelen dat het donker wordt” gaat het er erg verstild aan toe, hier wordt getracht het poëtische te vatten terwijl het door de zwarte gaten in de tijdruimte glipt. Een initiatie in wat poëzie al dan niet vermag, met een ik-figuur die zich oefent in afwezigheid en het finale oordeel netjes aan de lezer gelaten, zoals het hoort. Aan het einde zijn er blijkbaar toch nog wat bijkomende lesuren vereist, die krijgen we morgen van 2 Romeinen. Hieronder ‘Droomdood’ en ‘Werf’. DROOMDOODDe gestalte die je was, daareven, de wandelaar die toen halt hield, zich omdraaide, vervaagt al in het park : wellicht geurde er nog wat, zag je het nog te vatten als verwelkte bloesemgeuren in je brandkast, een verhaal dat afgesloten zijn plaats bewaart, waar het niet eens wenstte te zijn. Loodzware, dichtslaande deur : zo klinkt dan de klap die de droom maakt, als hij stilvalt, vierkantig door de opgehouden leegte op de stilte ploft, zich verder slechts als lijk laat lezen, uitgestrekt op de plaats waar je was, die verdween, net, toen je halt hield. WERFBezoek je een stad, verwordt ze voor je ogen, verheft zich en midden de werf is ze al jij met je kind & zij met je kind & wij met je kind, kortom de hele etage van het plein zodanig zonnig lachend vergeten, dat de treinen al vertrokken zijn in de bel waar je stond de stad te bezoeken, alsof het onmiskenbaar was dat je haar al miste voor ze je vergat op het genoemde plein, dat je het je nooit zou vergeven haar lach te vergeten. Geinteresseerden kunnen terecht op hier voor een afdrukbaar bestand (106kb) van een opgekuiste versie van de bundel “Spelen dat het donker wordt”. Niet dat daar iemand op zal zitten te wachten, maaar eigenlijk zoek ik een uitgever daarvoor, want die dingen zijn echt geschreven om in boekvorm te lezen. Mischien moet ik het zelf maar ‘s doen via zo’n print on demand ding ofzo. Dirk Vekemans@Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Herlinda Vekemans gaf de fakkel door aan Dirk Vekemans. Dit is zijn eerste week.
SPOTPRIJS: laatste dag
Mail de redactie voor morgen de antwoorden door op onderstaande vragen: 1. In 1965 lag Frans Depeuter aan de basis van een tijdschrift, dat begin dit jaar na een onderbreking van meer dan dertig weer opnieuw verscheen. Hoe heet dit tijdschrift?
2. Hoeveel correcte antwoorden zal de redactie ontvangen?en ontvang Landschap met duif van Frans Depeuter in uw brievenbus.
Geleide Poëzieroute in Vlassenbroek
20/08/06- VLASSENBROEK: Geleide Poëzieroute in Vlassenbroek: de opgestelde poëzie wordt gelezen door woordkunstenaars en het geheel wordt muzikaal opgeluisterd door het ensemble "Dendermonde Brass" - duur van de wandeling: ± 1 u 30 min - 10u30 - 2€ - verzamelen op het kerkplein.
Boekenplein
20/08/06 - ANTWERPEN: Boekenplein vanaf 9u - De Conickplein - info.
Poëzie en Tai Ci in de Kruidtuin
13/08/06 - LEUVEN: Poëzie en Tai Chi in de Kruidtuin: Verlies met Stanislaus Jaworski met Mark Meekers, Alex Franken, Lieve Desmet, Leo Gillessen, Robert Schaus, Reine Wellens, Karel Logist, Herlinda Vekemans, Lisette Waterschoot, Norbert De Beule, Lies Van Gasse, Lieve Devijver en Frans De Brouwer - 11u: Tai Chi & 14u: Poëzie - gratis, maar graag reserveren! - Kruidtuin, Kapucijnenvoer 30 - info.
Zomer van Wechel
20/08/06 - WECHELDERZANDE: Zomer van Wechel met o.a. poëzie van Frans Depeuter - tussen 10u & 18u - gratis - Hof d'Intere, Pastorijstraat 2 - info.
Spinyopaat Sermoord: nieuwsflits
PARLAN.DOC (13)
“Spelen dat het donker wordt”, via ViLTNET op http://www.vilt.net/Final/dvlit/Spelen.htm gepubliceerd in 1999 is mijn eerste bundel. Het zit er dik in dat dat ook mijn laatste is. Drie andere dingen bevinden zich in opgeschorte staat, “ La Vie Sexuelle de Charles Baudelaire” , en “ 11 manieren om Heraclitus te lezen” hebben in de Kathedraal een herkenbare verderzetting gekregen, de aanzetten tot “101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze “ worden via de homepage van ViLTNET nog gerecycleerd maar hebben zich via een geperformde versie omgevormd tot een cyclisch werk dat nu “Song 4 Europe [jaartal]” heet. In 2005 leverde dat nog een 15 tal teksten op (zie daarvoor http://www.vilt.net/nkdee/sfe_nl.jsp). Halverwege het schrijven aan “La Vie” en de 101 aanroepingen heb ik de traditionele bundelbouw opgegeven omdat die niet voldeed aan wat ik wou. Over het waarom daarvan zou ik eindeloos kunnen uitweiden, de noodzaak aan een verruimde en meer zuiver-procedurale vorm van creatieve praktijk is iets waar ik jaren over nagedacht heb, dat is een oefening die ik u hier graag wil besparen. “Spelen” is als bundel eigenlijk al een afsluiting van de poging tot boekvorm, het “boek” in de zin van het ideaal van Mallarmé, zoals dat door Deleuze in Mille Plateaux nog verguisd werd als verkapte priesterij (dit slechts als duiding-later in zijn werk zwakt Deleuze die kritiek overigens af, er is dan minder noodzaak voor zo’n categorieke veroordeling). De titel draagt dat al in zich, normaal spelen kinders tot het donker wordt, hier wordt er gespeeld op- of zodat, het spel zelf bewerkstelligt m.a.w. zijn eigen ondergang, de intensiteit van het verlangen draagt bij aan de duisternis die uiteindelijk elk spelen onmogelijk zal maken. De bundel begint met het aanhalen van enkele grote voorbeelden (Celan, Mallarmé, de half mythische opgevatte ‘anonieme’ dichter Van Brabant in een ideële toestand functioneel ingebed in zijn samenleving die hier duidelijk verloren loopt, de bewonderde Faverey, de gekwelde Plath: voor niemand van hen is het uiteindelijke plaatje erg positief ingekleurd. Er is medeleven, begrip, verwantschap, maar de vraag naar een oplossing, een mogelijke uitweg uit de impasse wordt telkens negatief beantwoord. De strijd van Celan eidigt waar hij begon, Faverey krijgt wel de titel van grootmeester, maar enkel als “schaatser, duider van het wak”, de negatieve energie van Plath wordt op ‘natuurlijke’ wijze gesmoord in banale maatschappelijke onverschilligheid. De ik-figuur zelf aarzelt tussen melancholisch bibberend schuilen onder de rokken van de geliefde en een algehele oplossing van het ik in de lethargie van de dronkenschap. Enkel voor Kurt Schwitters is er, toen al, een open einde, de beoefende kunstvorm Merz drukt zichzelf door, eerst schijnbaar als vloek maar onmiddellijk ook als opgeluchte kreet van zelfherkenning, de bevrijding zit niet in het beoefende, maar in de beoefening zelf, in het niemand worden dat het gebeuren van de kunst toelaat. Niets houdt u tegen om hierin heel het denken van bv de Fluxus beweging in te lezen, dichters hebben meestal geen behoefte aan dergelijke labels: OPGETELD Niemand had dit loon. Het werd hen, De toegewijden, trouw toegediend: De blonde haren die vergelend sluik haar ogen derfden, haar mondje droevig Vol verwondering & hem, vergeefs nogal & droog des ochtends als doordrenkt papier van kranten de tafelen opgedrukt. Merz. Steeds meer & dieper dan goud stootte de gedachte door: het was als niemand dat hij waarlijk telde. Dirk Vekemans@Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Herlinda Vekemans gaf de fakkel door aan Dirk Vekemans. Dit is zijn eerste week.
7 Westhoekliederen
19/08/06 - HEUVELLAND: Creatie van de 7 Westhoekliederen op tekst van Thierry Deleu - 15u - ‘t Klythof, Reningelststraat 70
Zomer van Wechel
19/08/06 - WECHELDERZANDE: Zomer van Wechel met o.a. poëzie van Frans Depeuter - tussen 14u & 18u - gratis - Hof d'Intere, Pastorijstraat 2 - info.
PARLAN.DOC (13)
Vooraf mijn dank aan de redactie van Parlando voor deze uitnodiging en ook natuurlijk de gepaste reference naar mijn zus Herlinda ( Dank o zus, het is na u als na Kim of Tia als een derderangs loopster in de Atletiekbeker van Zwevezele dat ik de fakkel van u overneem, niet dat ik de inwoners van die gemeente met mijn nederigheid wil bekleden, maar untsoweiter…). Beste Parlandisten: ik kan niet genoeg beklemtonen hoe belangrijk belangloze initiatieven als deze poëzie-site in het huidige bestel wel niet zijn, u toont met uw belangstelling en Vrouwe Parlando met het enthousiaste voeden ervan dat mensen eigenlijk alleen maar mooie dingen willen zien en al dat gekoop er slechts node bijnemen, en dat dat ook gewoonweg kán met de technische middelen vandaag, dat we daar niks méér voor nodig hebben, geen centen, geen subsidies, geen massale commerciële opkloppingen van vruchtloos eiwit, we zijn als we dat willen allemaal onze eigen Man (vrouw) van Zes (zeven) miljoen, we have the technology, maar ik had mijzelven beloofd van alle stokpaardjes af te blijven dus euh, de bio dus: na een turbulente carriere in de Leuvense horeca ben ik sinds 1999 zelfstandig actief als webdesigner-programmeur. De rest doet niet echt terzake. Lyriek, hoe dat in zijn werk gaat (en schrijven, coderen in het algemeen) is voor mij een voornaam onderdeel van een creatieve praktijk die niet gericht is op de aanmaak van verkoopbare producten maar op de wording van Werk zelf en het plezier dat erin gevonden kan worden. Buiten een paar gedichtjes in De Brakke Hond en nog wat in lokale tijdschriften is er van mijn werk dan ook hoegenaamd niks gedrukt. ‘Publiceren’ doe ik voorlopig (?) uitsluitend via enkele webadressen ofte URL’s waar u op http://www.dirkvekemans.be/publicaties_dv.html een overzicht van kan vinden. Sinds september 2004 is Neue Kathedrale des erotischen Elends, een netverschijning met materiële uitlopers het vertrek en eindpunt van al mijn creatieve onderzoekingen. De NkdeE, een net-aanbouw, een virtuele werf half verglijdend in het digitale moeras, is naast een huldebetoon aan Kurt Schwitters wiens Merzbau model stond voor zowel methode als titel, vooral een zoektocht. Niets ligt vast, de ontwikkeling bepaalt het werk. Zo ging het er de eerste twee jaren voornamelijk om een juiste formulering van de vraag naar het hoe en waarom van een hedendaagse creatieve praktijk. Correcte vragen zijn belangrijker dan antwoorden, elk antwoord is een encapsuleerbaar eindproduct, daar heeft niemand wat aan, althans niet volgens de nogal grotesk aandoende Kessel-lose Kabbala, het laatste nieuwe ideologische wapen van de immer strijdbare Kathedraal-Moeder, naast Charles Baudelaire, Lionel Ziprin en de dolende Auteur zelf misschien wel de Kathedraalbewoonster bij uitstek. Je hoort het al, die Kathedraal, dat is weer zo’n onduidelijk en stuurloos doolhofding, waar niemand een blijf mee weet. Evenwel, - begin de boutade - je zou met enig recht op zinnigheid kunnen stellen dat de Kathedraal en mijn dubieuze positie als auteur ervan van de post-postmoderne nood een deugd maakt. De auteur voegt zich morrend en knorrend bij de andere Grote Doden van onze cultuur, kerft zich op post-mortemse wijze behoorlijk in het eigen lijk, maar in de grotesken van die twijfelachtige vista’s, in de ongrijpbare rafeligheid van het denken en in de norse afwijzing van het affe dat u en ik in elke lezing betrachten, ligt misschien dat laatste stukje vrijheid dat kan dienen als springplank naar ander, a-menselijk, ethisch en esthetisch worden dat ons een beetje kan remmen in onze onnavolgbaar menselijke drang naar zelf-destructie, zodat ons planeetje af en toe nog ’s naar adem kan happen. Einde boutade. Pfew. Zoals het een Kathedraal-bouwer betaamt weet ik evenmin als u wat de volgende maand ons hier bieden zal. Als we de Kathedraal-Moeder mogen geloven zal het wel weerom niet veel soeps worden, getuige hiernavolgend fragment uit haar “Lezing aan 2 Vogels in de Nacht van de Conceptie Zelve (in de Regen)” (merk op dat ze zich niet eens verwaardigd het woord rechtstreeks tot ons te richten, de 2 vogeltjes die daar toevallig rondfladderen lijken haar al voornamer):
er is geen eindpunt
in het versnellende tikken in
de pulse naar stilstand in
de vlucht naar het onhoorbare in
het sonore niets van mijn zwijgende stem in
het strelen van mijn stervende huid in
het versnijden van het zout
dat je likt van mijn armen in
het uitrekken van mijn laagste gedachte in
het afsplitsen van mijn blik in je verduisterde ogen steeds verder & vager & verder & mooier &
jij nu
jij zieltogend dwaallichtje, flappervlammetje op
flappertje uit, frutselt aan lijfjes als een
gevallen engel, breekt als een knack-
worstje, jij doet maar,
strook mij op, snij maar & strijk mij
in zonnestreken, been mij uit &
likkebaar fijnstampend mijn korrels in koper
jij mondjesmaatje,
lustbeslijmde praatgril,
meng mij je keelvocht in & giet
mij, giet
mijn prikbare armen
mijn barstende huid
mijn steekvleugels
mijn draagbalk
mijn slierten
mijn oog
mijn weigerende oog
mijn zwartzang
mijn speroog
mijn zinkput
met in
de slijtende dwarslijn
het mes
tot een lichtstraal geslepen,
dat ik pardoes in je plof
in de bijna perfecte
bijna volbrachte
bijna volkomen
meest hoogstaande
transfigurerende
dichtst mij naderende
klamme
klem,
de
kromming
van je rug & van wiens liefde
spreek je
onvermijdelijk als-
of (nu is
geen regen)
echt niet? jij is jij is mij:
je wist het weet het & ziet al
&
hoort hoe galmend al
haar uitvliedende ruimte in
je snijnetten lucht
tot steen versnijden,
je bouwklauwen grijparmen
de muurkringen stapelen & passen de
sluitstenen, richten de steile,
gespekte steunberen, je trekt
al met loodlijnen verhalen het glas in
jij
kruimeldief jij roospulp jij woordlijk
op dit avondmaal
jij
archi-snotjoch-geraamte
[blaaspijpcongregaat
balgborst
sleurpoort
wierookzweem
preekschoot]( Uit het bestand op http://www.vilt.net/nkdee/cMother.jsp) Dirk Vekemans@Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Herlinda Vekemans gaf de fakkel door aan Dirk Vekemans. Dit is zijn eerste week.
Lezing André Demedts
18/08/06 - WAREGEM: Lezing rond André Demedts nav André Demedtsjaar. Spreker Jooris van Hulle belicht het werk van André Demedt vanuit zowel literair als ruim algemeen-cultureel oogpunt - Inhuldiging gedenkplaat aan de vroegere woning van André Demedts in de Guido Gezellestraat - 19u30 - gratis - Stadhuis, Gemeenteplein 2.
SPOT: Landschap met duif (Frans Depeuter)
Deze week is de nieuwste bundel van Frans Depeuter te winnen. Mail de redactie voor vrijdag 18 augustus de antwoorden door op onderstaande vragen: 1. In 1965 lag Frans Depeuter aan de basis van een tijdschrift, dat begin dit jaar na een onderbreking van meer dan dertig weer opnieuw verscheen. Hoe heet dit tijdschrift?
2. Hoeveel correcte antwoorden zal de redactie ontvangen?en ontvang Landschap met duif in uw brievenbus. Meer info over de auteur en zijn bundel is hiernaast terug te vinden.
SPOT-prijs
Sabine Luypaert wordt de eigenaar van de derde SPOT-prijs. Binnenkort mag zij De Toren van Montaigne in de brievenbus verwachten. Gefeliciteerd!
Poëzie en Tai Chi in de Kruidtuin
13/08/06 - LEUVEN: Poëzie en Tai Chi in de Kruidtuin: Verlangen met Willem Hoogduin, Guido Cloet, Pom Wolff, Alain Delmotte, Krautgarten, Le Jardin de la Poésie, Leo Peeraer, Xavier Roelens, David Troch, Sylvie Marie, Herlinda Vekemans, Lisette Waterschoot, Norbert De Beule, Anne Wiering en Wil Melker - 11u: Tai Chi & 14u: Poëzie - gratis, maar graag reserveren! - Kruidtuin, Kapucijnenvoer 30 - info.
De Martelgang
13/08/06 - DAMME: Voorstelling poëziebundel De martelgang van Frederik Lucien De Laere - vanaf 10u - gratis - Stadhuis, Markt.
Boekenmarkt
13/08/06 - DAMME: Boekenmarkt vanaf 9u - info.
PARLAN.DOC (12)
Herlinda Vekemansgedichten in tijdschriften: De Revisor (2003, nr 4; 2004, nr 2; 2005, nr 1; 2005, nr 5), DWB (2004, nr 6), En er is (2005, nr 3), NieuwZuid (2005, nr 17), Poëziekrant (2004, nr 3; 2005, nr 5), Parmentier (2005, nr 3), Rottend Staalbundels: - versneden, PoëzieCentrum, 2005 - Buiging, PoëzieCentrum, 2006 over poëzie: - in Meander - op De Contrabas- in Revolver 130, juni 2006 Recensie van 'Versneden' op Poëzierapport door Alain Delmotte Recensie van 'Versneden' in Meander door Rutger H. Cornets de Groot  Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht. Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Alain Delmotte gaf de fakkel door aan Herlinda Vekemans. Dit is een overzicht van al haar bijdragen: 1. Rite de passage2. Verhaal3. De man als muze4. Chronologie5. Plaats6. Handeling7. In tijd en plaats verloren8. Afspraak bij het slakkenspoor9. Parijs10. Paris se lève11. Brussel12. à Bruxelles sans toît13. Onding14. Nog spons15. Verzen gesneden16. Buiging17. Aanpassen in lagen18. Chaos in de plaats van muziek19. Achmatova20. Dichten, hoe het soms is.Bedankt Herlinda!
Druppels van Water
12/08/06 - DIKSMUIDE: Druppels van Water met Kaat Arickx en Chantal Vandierendonck - 21u - gratis - 4AD, Kleine Dijk 57 - info.
PARLAN.DOC (12)
20. Dichten, hoe het soms is.Vandaag mijn laatste bijdrage, met dank aan de redactie en aan de vorige dichter. Hieronder een huldegedicht uit Buiging aan Achmatova dat over het dichten gaat, of liever over hoe het soms aanvoelt. DichtenSoms gaat het zo: mijn leden worden loom, Anna Achmatova als het loden spook van een sprookje een grondstoffelijke denkfout een plevier op een postzegel geprangd en alles, te laat beseft, verkeerd begrepen, onnozel gedacht, te scherp gewild en dood gebloed, veradelt zwaar droogt plompverloren en drinkt inkt Herlinda Vekemans@Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Alain Delmotte gaf de fakkel door aan Herlinda Vekemans. Dit is haar laatste bijdrage.
Brug
Op 2 augustus publiceerde Bart Moeyaert zijn vierde stadsgedicht. Met Brug brengt hij hulde aan een IJzeren Brug die 34 jaar geleden aan de Rooseveltplaats in Antwerpen werd gebouwd en toen ‘voorlopig’ werd genoemd... Het gedicht is via de stadsdichterpodcast hier te beluisteren.
PARLAN.DOC (12)
19. AchmatovaIk had u nog graag meer verteld over Sjostakovitsj, over de verschillende dichterlijke inspiratiebronnen en over zijn muzikale veelzijdigheid, maar de verkenning is er eigenlijk een van het oor, niet van het opnemen van wetenswaardigheden en biografie. Ik hoop dat de bundel meer mensen verleidt om zijn muziek te ontdekken. In de twee laatste bijdragen op dit weblog, twee gedichten uit Buiging die een hulde zijn aan het werk van Anna Achmatova, een tijdgenote van Sjostakovitsj (die haar werk bewonderde). A spoonful of dustEigen aarde, Anna Achmatova je slaapt zwaar rond me van jou-er kan niet je wordt wakker ik rek en herkrul me je arm trekt me in jou als in een lepel je wilt opstaan je dekt me toe met rommelend gemurmelde woorden je herschikt mijn haar je zoent een schepje aarde op mijn pols en verlaat de kamer je warmte begint te wegen ik lig levend in de dag Herlinda Vekemans@Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Alain Delmotte gaf de fakkel door aan Herlinda Vekemans. Dit is haar laatste week.
De Muzeval met Frans Vlinderman
10/08/06 - ANTWERPEN: De Muzeval met Frans Vlinderman met daarna open poëziepodium - 20u - gratis - Vrij Podiumcafé "De Muziekdoos", Verschansingstraat 63 - info.
PARLAN.DOC (12)
18. Chaos in de plaats van muziekSjostakovitsjs ambitie ging uit naar het schrijven van opera’s. De man had een fascinatie voor het woord en de literatuur. Hij las erg veel en vertrok vaak van de werken van dichters van verschillende literaturen en tijden als inspiratiebron voor zijn werken. Zijn eerste opera, De neus, was gebaseerd op het gelijknamige werk van Nikolaj Gogol, en stuitte al op enige weerstand van het regime. Met zijn tweede en laatste opera, Lady Macbeth of the Mtsensk District, was het erger gesteld: er kwam expliciete seks in voor, hoorbaar in de muziek, en Stalin was not amused. De dictator verliet het operagebouw in de derde acte en niet veel later verscheen er in de Pravda een artikel: ‘Chaos in de plaats van muziek’. Dat ware niet zo erg geweest, als het zich niet afspeelde in de USSR van 1936, toen de terreur op volle waanzin begon te draaien en mensen massaal verdwenen en in kampen stierven. Tegen deze achtergrond moet het ook begrepen worden, dat Sjostakovitsj opgepakt werd en ondervraagd, weer vrijgelaten, maar een hele tijd op de overloop van zijn appartement sliep met zijn koffertje klaar voor het geval ze om hem kwamen; buiten zijn appartement slapend in de hoop dat ze zijn gezin zouden sparen. De componist had zoals vele kunstenaars een overgevoelig zenuwstelsel; de man heeft, net als iedereen in die tijd op die plaats, doodsangsten uitgestaan. Als u gevoelig bent voor het ongrijpbare van de muziek vindt u in de muziek van Sjostakovitsj het hele palet aan uitgerafelde menselijkheid. Het luisteren naar zijn werken, het lezen over zijn leven, en over zijn betrachtingen zo goed mogelijk te leven, over zijn mededogen met anderen: het is een aangrijpende en een voor de componist en zijn tijdgenoten-kunstenaars respect afdwingende ervaring. Al in de jaren ’20 waren miljoenen boeren door de gedwongen landbouwcollectivisatie omgekomen, daarna kwamen nog eens de ‘zuiveringen’, waarbij nog ettelijke miljoenen mensen vermoord werden. Er blijft discussie over de aantallen. In de volgende lijst heeft Stalin meer miljoenen slachtoffers op zijn geweten dan Hitler : ‘-Lenin:4 miljoen ; -Stalin:42,7"; -Tsjang Kai Sjek :10,2 ; -Mao:37,8; -Hitler:20,9; -Tojo Hideki:3,99; -Pol Pot:2,4 .’ De Franse filosoof Alain Badiou in zijn verhelderend en duidelijk geschreven boek over de twintigste eeuw (dat ik net las, het zit nu vooraan in mijn gedachten en de componist die we hier belichten is uiteraard een twintigste-eeuwer bij uitstek) noemt de eeuw die van de oorlog en van de zuiveringen, van de fascinatie voor het fenomeen van ‘de twee’ (bv. communisme en fascisme, of de koude-oorlogmentaliteit, de fascinatie voor ‘de twee’ dus, tegenover die voor ‘de één’ (bv. een god, een vaderland enz, uit de eeuw daarvoor). Een eeuw die begon met een oproep tot een ‘wij’, een broederschap dat er geen is (bv. communisme en fascisme) tegen een vijand, op zoek naar de laatste alle oorlogen overbodig makende oorlog. Een eeuw die zich blind staarde op de mogelijkheid van het nieuwe begin, nu er afgerekend was met het juk van de dingen uit de vorige eeuw. Een eeuw vol gruwelen. Hoe het volgende gedicht zijn titel kreeg, is niet moeilijk te volgen. Hij duidt uiteraard op een woord dat aanwijst, en het gedicht zit vol met die woorden. Aanwijzen en verraden komt voor in alle terreurregimes of verplichte broederschappen. Aanwijzend voornaamwoordLady Macbeth of the Mtsensk District, opera in vier bedrijven, op. 29, Dmitri Sjostakovitsj (1930-1932) –
‘Chaos in de plaats van muziek’, Pravda, 28-01-1936daar, daar, die die daar klanken tonen woorden woorden tonen klanken ho maar, toe maar die en die en die en die? die daar? die daar? daar de maat barst, de dijk dunt verzuip dan daar Herlinda Vekemans@Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Alain Delmotte gaf de fakkel door aan Herlinda Vekemans. Dit is haar vierde week.
SPOT-prijs
Annemie Desmedt werd de eigenaar van de tweede SPOT-prijs. Binnenkort mag zij Liefde, het enige in de brievenbus verwachten. O ja! De redactie laat weten dat er(nog)GEEN Willy Spillebeenroute in Menen is... Wél is er één in Westrozebeke. Klik hier voor alle informatie.
Ina Stabergh stadsdichter Diest
Diest heeft met Ina Stabergh de eerste vrouwelijke stadsdichter in Vlaanderen aangesteld. Zij is in de lokale literaire wereld geen onbekende. Ina Stabergh is de drijvende kracht achter de Diestse Literaire Kring Apollo. Onder haar impuls werd ook het eerste deel van de poëzieroute "Dichter bij Diest" tot stand gebracht.
PARLAN.DOC (12)
17. Aanpassen in lagenIn 1926 - Sjostakovitsj was toen 20 jaar oud - kreeg de jonge musicus de kans om de Sovjet Unie te vertegenwoordigen als pianist in de internationale Chopin wedstrijd. Hij diende dan wel te slagen voor een examen Marxistische methodologie. Toen een collega pianist gevraagd werd de verschillen tussen de muziek van Chopin en van Liszt op economische en sociologische gronden uit te leggen, kreeg Sjostakovitsj een hysterische lachbui die hem en een collega van het examen uitsloten. Hij kandideerde samen met de collega opnieuw en beiden slaagden voor het examen. Kameleongedrag, het aannemen van kleuren die bij de achtergrond van de werkelijkheid passen, zelfs al is die werkelijkheid er een van een politieke constructie tot in het absurde, hoorde bij Sjostakovitsj, of liever bij het leven en overleven in wat een terreurregime bleek te zijn. De componist was een expert in gelaagdheid, zowel in zijn werken als in zijn brieven. Hij had een groot talent voor ironie en satire, en dat hoor je ook erg goed in zijn muziek, in alle registers van uitbundigheid. Sjostakovitsj is ontzettend veelzijdig in zijn muziek. Als u zijn werk nog niet kent en wilt kennismaken zijn er erg veel verschillende manieren om dat te doen. Als u van symfonieën houdt, heeft u keuze te over, en binnen de symfonieën is er zeer veel verschil in stijl, van classicistisch tot heroïsch en poëtisch. Ik hou erg veel van zijn strijkkwartetten (hij heeft er 15) en van zijn 2 viool- en celloconcerto’s. Een knappe kennismaking met zijn muziek is zijn piano concerto nr 1 (op. 35), jazzy en onweerstaanbaar met een jongensachtige trompet. Houdt u van ironische en (zelf)relativerende deuntjes, dan vindt u wellicht zijn jazz suites de moeite van het proberen waard; het zijn oefeningen in orkestratie, en bij momenten om niet meer bij te komen (of om eindelijk eens met uw geliefde te walsen/poging tot, liefst in de wind en in een filmgenieke context). In het gedicht hieronder staat de piano centraal. Het is een van de eerste gedichten die ik schreef (ik ben nooit beginnen schrijven met het idee een bundel over een componist te schrijven, van het een kwam het ander). De pianostukken waarmee het samenklinkt zijn, als u van Bach houdt ook een excellente manier om met de muziek van Sjostakovitsj kennis te maken. Hij schreef ze na de oorlog. De tweede wereldoorlog was een periode in de USSR dat dichters en componisten voor het vaderland ingezet werden, en waardoor ze wat meer ruimte kregen; na de oorlog kwam daar weer een einde aan, en Sjostakovitsj begon aan een veilig werk, een ode aan Bachs Wohltemperierte Klavier. Als u van melancholie houdt, nr 4 zit er tot proppens toe mee vol. Op de andere kanten van zijn muziek, en zijn hechte band met de literatuur, kom ik de volgende dagen. Vandaag de uitbundigheid, het absurde en de melancholie. Oefen met dit gedicht meteen uw kunde in de kremlinologie (ontdekken van ondergrondse interpretatielagen): de titel, ‘actieve vorm’, is een grammaticale term die op actie (oppervlaktelaag, gewoon een werkwoord) maar ook op eenduidigheid wijst: in de actieve vorm vallen logisch onderwerp en grammaticaal onderwerp samen. En neen, de diepere lagen heb je niet nodig voor een goed begrip. Voor mij was dit gedicht het begin van een ontdekkingstocht in tot dan toe verborgen gebleven lagen van het bestaan, en tegelijkertijd iets wat Alain Badiou in zijn boek over de 20ste eeuw typisch vindt voor die eeuw: de obsessie met een nieuw begin, de passie voor de werkelijkheid die tegelijkertijd ook een werkelijkheid van maskers met zich mee brengt. Actieve vorm24 Preludes en fuga’s voor piano, op. 87, Dmitri Sjostakovitsj (1950-51)Drie mannen zetten hun schouders onder zijn vleugels en droegen hem zwoegend de trap op. De piano hield beduusd zijn klanken in maar boven zweeg hij niet langer. Volle tonen vulden poreus pleisterwerk, crescendo’s kringelden diep in oude kalk, een dissonant vond de verste scheur en sidderend kwam plots een plafond naar beneden. Herlinda Vekemans@Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Alain Delmotte gaf de fakkel door aan Herlinda Vekemans. Dit is haar vierde week.
|
|
|
