woensdag, juli 18, 2007

VUURDOOP: Philip Hoorne



Wie: Philip Hoorne

Wanneer: 15/12/02

Waar: Literair café Jambe te Delft

Wat:

Een van mijn eerste, of misschien wel het allereerste optreden dateert van zondag 15 december 2002 in Hotel de Plataan te Delft. Het evenement heette: ‘Poëzie in de Plataan’, of ook wel ‘Literair café Jambe’. Het gebeuren kende zijn beloop tussen 14u. en 16u.30. Entree bedroeg 4 euro. Hoe ik dat allemaal nog zo precies weet? Een ordentelijk bijgehouden archief? Was het maar waar. Neen, ik heb mij gewend tot Henriëtte Faas, de organisator toen. En gelukkig is zij een betere archivaris en conservator dan ik.

Samen met Richard Steegmans, mijn toenmalige partner in poëzie, spoorde ik naar Delft. Eerst gingen we iets eten met Vincent Schmitz – in die tijd de hoofdredacteur van het ter ziele gegane literaire tijdschrift Nymph, waarmee het voor mij allemaal begon – en zijn verloofde, thans echtgenote, Els. Daarna gevieren naar De Plataan. Daar zag ik voor het eerst wat men in Nederland verstaat onder het begrip literair café. Men neme een gezellige kroeg, niet meer dan twee schorten groot, en propt die vol met mensen. Aan één zijde van de gelagzaal is een vierkante meter vrijgehouden voor de optredende dichters. Als er een bandje is – er is áltijd een bandje – dan moeten die kerels wegens plaatsgebrek als de Bremer Stadsmuzikanten op elkanders schouders zitten. Zo’n bandje telt nooit een drummer in haar rangen, er is voor een drumstel nooit plaats in een literair café.

Mijn eerste dichtbundel Niets met jou, het eerste nummer in de Sandwichreeks onder redactie van Gerrit Komrij, was net uit. Die zondag moest ik als eerste, geloof ik, van vier dichters de bühne op, omdat de dichter die moest openen te laat was. Ik las een mix van ernstig en luchtig werk, doe ik trouwens altijd. Thuis had ik bepaald welke gedichten ik zou lezen en in welke volgorde. Ik denk zelfs dat mijn bindteksten inclusief flauwe grapjes in trefwoorden op een velletje papier stonden neergeschreven. Nu maak ik geen lijstjes meer, of toch wel: een veel te lange lijst waaruit ik dan kies op het moment zelf, afhankelijk van de sfeer en de samenstelling en aard van het publiek. Hoe ik de gedichten aan elkaar praat, laat ik tegenwoordig over aan de inspiratie van de dag.

Op het einde van de middag moesten de toehoorders de beste dichter kiezen door een anonieme stem uit te brengen op voorgedrukte papiertjes. Vond ik qua evaluatie nogal direct, maar goed, ik werd verkozen tot dichter van de maand december. Op 18 mei 2003 werd ik dan, in een finale met alle dichters van de maanden van het seizoen, gekozen tot Dichter van het Jaar 2002-2003. Op de foto kun je zien hoe ik glim om het onverhoopte succes.

Ik treed graag op. Dat komt omdat mijn gedichten ‘pakken’ bij een luisterpubliek. Ter informatie: ik ben te boeken voor lezingen in Nederland via de voortreffelijke Stichting Schrijvers School Samenleving (SSS). Nederlandse organisatoren, die een Belgische auteur engageren, krijgen een integrale terugbetaling van de gemaakte kosten. In Vlaanderen sta ik op de lezingenlijst van Stichting Lezen.

VUURDOOP verzamelt getuigenissen van dichters over hun eerste podiumervaring.

Labels: