dinsdag, juli 24, 2007

VUURDOOP: Dimitri Casteleyn


Tekstschrift foto (Foto Danny Terryn):

Sappho 2004 : van links naar rechts : (staand) Piet Piryns, Paul Demets, Luc Deleersnyder, Anna Enquist, Erik Spinoy, (zittend) Hilde Keteleer, H.H. ter Balkt en Dimitri Casteleyn.



Wie: Dimitri Casteleyn

Wanneer: 1984 – 1988 – 2004

Waar: Malpertuis Tielt – Banana Peel Ruiselede – Europahal Tielt – Sappho Ruiselede

Wat:

Het leven bestaat uit een aaneenschakeling van vuurdopen. Over welke zal ik het hier hebben? Mijn vuurdoop in 1984 als leerling van de 7-koppige toneelklas van het Cultureel Centrum Tielt toen we uitgerekend het stuk “Jan Publiek” van Peter Handke brachten voor twee keer een uitverkochte zaal in Theater Malpertuis (toen nog keldertheater)? Of mijn vuurdoop als groentje in de Banana Peel in Ruiselede op de avond Bluëzie (mengeling van blues en poëzie) in 1988 toen we in het voorprogramma van dichters als Herman de Coninck en Remco Campert de gedichten mochten voordragen waar we net een prijs mee gewonnen hadden in de poëziewedstrijd van de Stad Harelbeke? Of mijn vuurdoop in 2004 als dichter in het zogenaamde professionele circuit?

Laat ik het maar iets uitgebreider over dat laatste hebben. De organisatoren van Tuin voor Taal in Tielt hadden vernomen dat mijn debuut zou verschijnen in januari 2005 bij Uitgeverij Poëziecentrum in Gent en aangezien ik van geboorte een Tieltenaar was, wouden ze wel een klein risico nemen door mij te programmeren – twee maanden later deed Sappho dat risico over door mij te plaatsen tussen dichters als Erik Spinoy en Anna Enquist (zie foto). De regionale pers sprong er op en blokletterde “De comeback van Casteleyn ofte de alliterererende Aarseelnaar”. Ahum. Zoals dat in de regionale pers soms gaat, stelden ze het toch zo mooi voor : “We gaan even vijftien jaar terug in de tijd. Met een diploma van licentiaat Germaanse Filologie op zak steekt Aarseelnaar Dimitri Casteleyn bij de VRT van wal. Hij werkt zich intussen als dichter in de kijker en haalt enkele prijzen binnen. Na zijn huwelijk met Hilde Ingelaere start hij twee communicatiebedrijven die een hoge vlucht nemen maar waardoor hij literair helemaal uit de running raakt. In 2003 pikt hij de artistieke draad weer op en hoe!” Van verwachtingen gesproken. Ik mocht aantreden tussen Benno Barnard en Luuk Gruwez en mocht ook in de dichterskamer backstage bij Eva Gerlach en de blinde Friese dichter Tjebbe Hettinga. Man man man. Een pintje graag. Door de regen was de Tuin voor Taal een Zaal vol Taal geworden maar de sfeer was er niet minder om. Een pintje graag. Na Benno was het de beurt aan mij. Een felle spot, een volle zaal en vijftien minuten gedichten. Het podiumbeest in mij werd wakker en alsmaar meer genoot ik in Tielt van de 300 ogen die me aanstaarden (2 maanden later in Ruiselede zowaar circa duizend ogen). Dank u voor uw aandacht. Af. Een pintje graag. Lesson learned : bindteksten Casteleyn, bindteksten. Wat vraag je toch van je publiek door vijftien minuten lang poëzie voor te lezen zonder één echte bindtekst. Luuk Gruwez die na mij kwam deed dat voorbeeldig : West-Vlaming van oorsprong bracht hij in deze Westvlaamse stad de ene na de andere Westvlaamse anekdote. En had het publiek op zijn hand! Maar daar dienen vuurdopen voor...

VUURDOOP verzamelt getuigenissen van dichters over hun eerste podiumervaring.

Labels: