VUURDOOP: Joris Denoo

foto: Geert Verbeke

Wie: Joris Denoo

Wanneer: jaren zeventig van vorige eeuw

Waar: Middelburg (NL)

Wat:

Om mijn gedichten te stofferen, maakte ik soms gebruik van ‘de Kramers’(*), want daarin ontdekte ik meer nieuwe of ongewone woorden dan de schriele man uit Sluis in zijn Dikke verzameld had. Toen ik in de jaren zeventig van de vorige eeuw in Middelburg voorlas (ik zou een bundel bij de Nederlandse uitgeverij Wel, Bergen-op-Zoom publiceren), onderbrak een toehoorder me met de opmerking dat een manser een homofiel was. In mijn gedicht was het een muntenophaler die tussen de rijen in de kerk vist. Dat ontsierde ietwat mijn voordracht. We gingen in discussie. Ik heb de kerel toen de Kramers aangeraden. On this cold windy night (‘lekker bakkie troost?’ vroeg de zwarte tearoombaas bij aankomst te Middelburg) las ook Willy Tibergien gedichten voor. Het was de enige keer dat ik hem ooit zag/hoorde uit eigen werk lezen.

Een andere keer kort daarna was ik in het dorp Watou de zomer aan het opvrolijken. Het was een van de eerste edities. Het woei er die namiddag zo hard dat ik besloot ook mijn leestekens voor te lezen. Ik had niet de indruk dat men dat erg apprecieerde.

(*) Uit Kramers’ Nederlands Woordenboek

Mans: bakje waarin een straatmuzikant of zijn assistent geld ophaalt. Ook in kerken gebruikt.

Mansen: met de mans rondgaan.

Manser: die manst.

VUURDOOP verzamelt getuigenissen van dichters over hun eerste podiumervaring.