maandag, augustus 20, 2007

VUURDOOP: Norbert De Beule



Wie: Norbert De Beule

Wat:

Enkele vuurproeven

Ik herinner mij nog mijn eerste optreden voor publiek (moeders en grootmoeders op de speelplaats). Ik was de grote boze wolf die Roodkapje op zou vreten. Ik hongerde naar applaus.
Terwijl de kinderen in een kring een passend liedje zongen, hapte ik meteen toe.
De juf werd een beetje boos. Het liedje! De andere kinderen…
Ik voelde mij gefrustreerd in mijn waarachtig wolvenvel.
Roodkapje liep niet angstig voor me uit, het slome kapje trappelde gewoon ter plekke met haar lege mandje.
Ik sjokte, ontwolfd nu, één liedje lang achter haar aan.
Ik denk dat ik huilde achter mijn wolvenmasker.
De kinderen zongen vals.


Toneel bleef mijn eerste passie. Als opgeschoten puber volgde ik twee jaar lang elke zaterdag een toneelcursus. Op het einde daarvan zouden we een echt toneelstuk opvoeren. ‘De koning sterft’van Ionesco. Een klassieker!
We toupeerden onze haren en waren zo in 1974 de voorlopers van de punk. We zouden Hamme wakker schudden! Maar Hamme hield alleen van slaap en moppen met een schuimkraag.
Het was wachten tot Frank van Laecke me uit Hamme weg kwam plukken om in Gent (de grootstad!) mijn eerste staande ovatie in ontvangst te mogen nemen als Alan Strang in Equus.
Nooit vergeet ik die avond dat het brandalarm afging, net toen ik en mijn medespeelster uit de kleren gingen. Was het de verhitte temperatuur in het zaaltje, of was het gewoon een onverlaat die moedwillig de alarmknop had ingedrukt, hoe dan ook het publiek bleef ademloos toekijken en ik heb gewoon doorgespeeld met één oog op de nooduitgang. Een vuurproef!
Die avond werd ik ‘ontdekt’ door Freek Neyrinck en ging ik parttime voor teater Taptoe werken.

In die periode (ik was ondertussen bijna 30) raakte ik meer en meer bezeten van poëzie. Frank Pollet wees me de weg in levend dichterland.
Het was diezelfde Frank Pollet die in al zijn enthousiasme met enkele collega’s Quarant-Dash, een strijdlustig tijdschrift voor literaire scherpzinnigheid was begonnen. Een zodanig strijdlustig tijdschrift dat het al na één nummer sneuvelde. Alleen er waren vervelende abonnees die voor een hele jaargang hadden betaald en zo verscheen in de maand december van 1987 Rockoko van Norbert De Beule als aflevering 2/3/4 van de laatste jaargang van het strijdlustig tijdschrift. De bundel werd in Sint-Niklaas voorgesteld. Ik droeg niet mijn grijze wolvenpakje.
Ik was bloot en volkomen weerloos.
Nooit heb ik me zo onzeker gevoeld als toen.
Ik stotterde en stuntelde op de planken.
De fotograaf slaagde er niet in me te ontspannen.
Roodkopje werd gegrepen door het flitslicht.
Niemand zong een liedje.
Een paar dagen later verscheen één recensie in de krant.
“De jonge schrijver is leraar en acteur bij Teater Taptoe, ofschoon hij noch de overredingskracht van een didacticus, noch de présence van een theatermaker bezit. Als dichter is hij een seizoensarbeider, die slechts in de vakanties zaait en schoffelt …
Hij kan veelbelovend worden , als hij seizoenarbeid door dagelijks labeur vervangt.”

Het was even slikken. Maar ik wist dat de recensent gelijk had. Diep in mij wist ik dat ik nog niet klaar was voor het dichterschap.
Pas 15 jaar later zou mijn echte debuut verschijnen.

Mijn zelfvertrouwen is er nu wel.
Ik ben een overtuigende Norbert De Beule als ik de gedichten van Norbert De Beule lees.

Trouwens, ik was ook weerzinwekkend goed als wolf!


Norbert Wolfgang De Beule

VUURDOOP verzamelt getuigenissen van dichters over hun eerste podiumervaring.

Labels: