zaterdag, februari 02, 2008

VUURDOOP: Toon Vanlaere



WIE: Toon Vanlaere

PLAATS: Kortrijk

JAARTAL: 1983


Voor mijn eerste optreden moet ik terug naar 1983. Het is toch 24 jaar geleden…

Ik vind in mijn archief gelukkig de affiche terug die nog niets van haar rode kleur heeft ingeboet.

Café-chantant ’ staat er in grote letters op gedrukt en dat is een woord dat inderdaad de sfeer van de jaren ‘70 en ‘80 oproept.

Op maand. 5 dec. om 20 u. pakten we uit met een allegaartje van poëzie, kolderpop (nog zo’n woord…), cabaret, gitaarmuziek en luisterlied.

Als nobele onbekende stond ik bovenaan de affiche met mijn gedichten. Poëzie had toen (nog) een aureool over zich.

Het programma kaderde in het 4-jarig bestaan van radio Gemini en ging door in de Hallen van Kortrijk.

Er was veel volk en er was sprake van enige strijdlust, want op de affiche staat dat het evenement bedoeld was ‘om allen die niet-openbare radio over dezelfde kam scheren de mond te snoeren’.

Ach, die lyriek van toen…

Uiteraard werd het hele gebeuren rechtstreeks uitgezonden over de radio (103.6 FM).

Ik herinner me nog goed die grote stilte in de Hallen tijdens de optredens.

Er was veel volk. Rik Sanders presenteerde.

Karel Declercq was de humorist van dienst. Hij stelde overigens zijn eerste LP voor. Hij is nog steeds actief, vlijmscherp en eigenzinnig actueel, heeft ondertussen alle zaaltjes in Vlaanderen overvallen en droomt er nu van om in Brussel avond na avond op te treden. Die man is in bloedvorm gebleven. Ik ben ondertussen klastitularis van zijn zoon geweest.

Wie in Kortrijk toen ook van de partij was: Guido Desimpelaere, uiteraard met zijn gitaar. Hij was vast lid van de begeleidingsgroep van Willem Vermandere. Ik luisterde ademloos naar deze ietwat teruggetrokken man met zijn virtuoze vertolkingen, een beetje voorovergebogen over zijn instrument. Prachtig! Deed me aan Brassens denken…

De Antwerpse zangeres Cecile Van Dyck was er ook, zong heel tedere songs. Over deze dame achteraf niets meer gehoord, wat eigenaardig is.

Ik kan absoluut niet meer achterhalen welke gedichten ik toen las. Jammer.

Wat me het meest is bijgebleven: de enorme aandacht van het publiek dat gratis toegang had, maar wel vooraf plaatsen moest reserveren.

De combinatie van muziek, poëzie en cabaret was heerlijk om mee te maken.

Een feestelijk, stijlvol programma (met lekkere koffie) waar ik met plezier aan terugdenk.

door: Toon Vanlaere


VUURDOOP verzamelt getuigenissen van dichters over hun eerste podiumervaring.

Labels: