PARLAN.DOC (12)
4. Chronologie
Tijd, plaats en handeling maken traditioneel deel uit van een verhaal. Met tijd is van alles aan de hand. Het lijkt op het eerste gezicht een eenduidig, lineair gegeven, maar we weten al uit de dagelijkse ervaring dat de eenduidigheid hiervan een illusie is. Zelfs als we de tijd accuraat meten, is er weinig objectiviteit in te herkennen. Het subjectieve gehalte van tijd hangt ongetwijfeld samen met het gegeven plaats, maar zelfs los van plaats wordt tijd subjectief beleefd, omdat onze biografie in de tijd verknoopt is. Kindertijd en het jachtige van het professionele leven hebben qua tijdsbeleving haast niets gemeen, en het is al van ver aan te voelen dat de tijd van het oud zijn ook weer existentieel verschilt van elke andere vorm van tijd. Het subjectieve van tijd zet zich voort in de poëzie. Poëzie is ondermeer subjectief beleefde leestijd, die in vergelijking met proza veel minder aan de gemiddelde tijd van lezen gebonden is. De lezer van poëzie is veel meer dan de lezer van proza diegene die de tekst met de tijd verbindt, op eigen tempo.
Tijd is dus een subjectief gegeven. Nochtans is er iets als geschiedenis, en de accumulatie van tijd in beschavingen. Een tijd die naar het aanvoelen van velen de oude wereld definitief versplinterde, was de periode van WOI. Ik ben er al lezende langs getrokken, en heb me met ontzetting de slagvelden en het effect van oorlog op mens en beschaving voor de geest proberen te halen. De versplintering van de oude wereld als de oerknal van het postmodernisme. In de proloog van de bundel evolueren we in de tijd met rasse schreden naar drie oorlogsopnamen (als u ze graag leest: zie mijn website, klik op de cover van de bundel). Er staan in totaal 7 gedichten in de proloog. Hier volgt er eentje uit het register ‘dreiging’. Er zitten woorden in uit de valkenij. Een valk is een door de mens getemde roofvogel. Een roofvogel zat ook al in het wit van de mythe in het begin van dit bundelverhaal.
Valkant
een eeuw
nog in zonneleen
wikkelt zijn groene braak
in as en verhit
en ligt
de zon
al in bruikleen
breekt de langveter
van schijn en tijd
licht scherp vooruit
en wiekelt
boven het doffe schijnsel
van huis en huid
over de plek hangt
een kap een spin een kroon
van wenden is geen sprake
Herlinda Vekemans
@
Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Alain Delmotte gaf de fakkel door aan Herlinda Vekemans. Dit is haar eerste week.
Tijd, plaats en handeling maken traditioneel deel uit van een verhaal. Met tijd is van alles aan de hand. Het lijkt op het eerste gezicht een eenduidig, lineair gegeven, maar we weten al uit de dagelijkse ervaring dat de eenduidigheid hiervan een illusie is. Zelfs als we de tijd accuraat meten, is er weinig objectiviteit in te herkennen. Het subjectieve gehalte van tijd hangt ongetwijfeld samen met het gegeven plaats, maar zelfs los van plaats wordt tijd subjectief beleefd, omdat onze biografie in de tijd verknoopt is. Kindertijd en het jachtige van het professionele leven hebben qua tijdsbeleving haast niets gemeen, en het is al van ver aan te voelen dat de tijd van het oud zijn ook weer existentieel verschilt van elke andere vorm van tijd. Het subjectieve van tijd zet zich voort in de poëzie. Poëzie is ondermeer subjectief beleefde leestijd, die in vergelijking met proza veel minder aan de gemiddelde tijd van lezen gebonden is. De lezer van poëzie is veel meer dan de lezer van proza diegene die de tekst met de tijd verbindt, op eigen tempo.
Tijd is dus een subjectief gegeven. Nochtans is er iets als geschiedenis, en de accumulatie van tijd in beschavingen. Een tijd die naar het aanvoelen van velen de oude wereld definitief versplinterde, was de periode van WOI. Ik ben er al lezende langs getrokken, en heb me met ontzetting de slagvelden en het effect van oorlog op mens en beschaving voor de geest proberen te halen. De versplintering van de oude wereld als de oerknal van het postmodernisme. In de proloog van de bundel evolueren we in de tijd met rasse schreden naar drie oorlogsopnamen (als u ze graag leest: zie mijn website, klik op de cover van de bundel). Er staan in totaal 7 gedichten in de proloog. Hier volgt er eentje uit het register ‘dreiging’. Er zitten woorden in uit de valkenij. Een valk is een door de mens getemde roofvogel. Een roofvogel zat ook al in het wit van de mythe in het begin van dit bundelverhaal.
Valkant
een eeuw
nog in zonneleen
wikkelt zijn groene braak
in as en verhit
en ligt
de zon
al in bruikleen
breekt de langveter
van schijn en tijd
licht scherp vooruit
en wiekelt
boven het doffe schijnsel
van huis en huid
over de plek hangt
een kap een spin een kroon
van wenden is geen sprake
Herlinda Vekemans
@
Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Alain Delmotte gaf de fakkel door aan Herlinda Vekemans. Dit is haar eerste week.
<< Home