maandag, juni 30, 2008

PARLAN.DOC: Kurt De Boodt (6)

Ik schrijf je / Aan Arthur Rimbaud (3)


To: musees@mairie-charlevillemeziere.fr

Subject: De flits

Brussel, 10 juli 2003

Dierbare Arthur,

Uit het oog verloren? Vandaag is het precies honderd dertig jaar geleden dat Verlaine je de eeuwigheid inschoot. Zeker, je gedichten zetten zich na al die jaren nog altijd kranig schrap tegen de hongerige tijd. ‘Sensation’, ‘Le Bateau Ivre’, ‘Voyelles’, ... Une saison en enfer, Illuminations: zij maken van jou een literair monument. Maar Verlaines voltreffer in je linkerpols toverde je in één flits om tot een halve heilige. Je hoefde geen mirakels te verzinnen. Je hoefde niet langer te wachten op de zegen van een of andere paus. In één tel kreeg je het eeuwige leven cadeau. Werd én wordt jij, verdoemde, aanbeden. Geloven of niet, sinds die dag was er voor jou leven na de dood weggelegd. Welnee, ernstig was de wonde niet, laat staan dodelijk. Maar het schot galmt tot vandaag na. Met z’n zatte kop knalde Verlaine pal in de roos. Hij schoot je goddome een stigma.

Zou dan, ach! lieve arme ziel, de eeuwigheid voor ons niet verloren zijn?

Hoe ook, wie onsterfelijk wil worden kan de dood het best diep in de ogen kijken door:


Een aanslag te overleven: zie Arthur Rimbaud, Andy Warhol, Paus Johannes Paulus, Ronald Reagan,...
Vermoord te worden: zie Christus, Jeanne d’Arc, Mahatma Ghandi, Martin Luther King, JFK, Sharon Tate, Pier Paolo Pasolini, John Lennon, Gianni Versace,...
Drugs: zie Jim Morrison, Jimi Hendrix, Janis Joplin, Charlie Parker, Rainer Werner Fassbinder,...
Zelfmoord: zie Socrates, Vincent Van Gogh, Ernest Hemingway, Virginia Woolf, Kurt Cobain,...
Een ongeluk: zie Buddy Holly, Jackson Pollock, James Dean, koningin Astrid van België, Prinses Grace van Monaco, prinses Diana,...
Een mysterieuze dood te sterven: Marilyn Monroe, Elvis Presley, Chet Baker,...

‘Voordat ik werd neergeschoten, dacht ik altijd dat ik televisie keek in plaats van het echte leven te leven,’ getuigt de levende dode Andy Warhol. ‘Iedereen zegt dat films onwerkelijk zijn, maar het is juist het leven dat onwerkelijk is. Ook op het moment dat ik getroffen werd, wist ik dat ik naar de televisie keek. De zender was veranderd, maar het bleef televisie. Na de aanslag is alles als een droom voor mij.’ Hoe zat het met jou, Arthur? Verloor ook jij elk realiteitsbesef? Zonder schot, geen Une saison en enfer? Geen vlucht? Geen ‘Adieu!’ aan de poëzie? Wie zal het zeggen? Jij?

Druk verdomme toch één keer op die reply-toets! Is dat dan zoveel gevraagd? Blijft dit allemaal vergeefse moeite? Je bent een schoft als je niet antwoordt.

Tot ziens,


Kurt


----------------------------------------------


To: rimbaud@imaginet.fr

Subject: Morgen

Brussel, 20 oktober 2003




Gelukkige Verjaardag!



Honderd negenenveertig jaar, het is niet iedereen gegeven. Nog even en je staat – willen of niet – weer in het middelpunt van de belangstelling. Aden, Brussel, Charleroi, Charleville, Harar, Roche en Marseille maken zich op voor het Rimbaud-jaar. Tentoonstellingen, een DVD, dit paspoortboekje, wandeltochten, reizen, lezingen, colloquia, ateliers, toneelstukken, concerten,... Je verjaardag gaat volgend jaar beslist niet onopgemerkt voorbij. Nee, Je lijdensweg is niet vergeefs. Laten we vandaag het leven niet vervloeken. Lukt dat, denk je?

Lange leve Rimbaud!


Leve de poëzie!



K.


-----------------------------------------------


To: arimbe@hopitaldelaconception-marseille.fr
Subject: Vaarwel

Brussel, 10 november 2003

Zeer geachte heer Arthur Rimbaud,

Herfst al! Haast winter. Nog steeds geen antwoord van u ontvangen. Heeft geen enkele van mijn mails u bereikt? Schreef deze boerenkinkel enkel naar zichzelf? Het heeft er alle schijn van. (Je is ‘ik’ in het Nederlands; ‘tu’ est je en néerlandais.) Ach wat, ik leerde me beter kennen.

Ik heb u niet gevonden. Tant pis. Géén waarheid, géén ziel, géén lichaam.

Genoeg! Ik kan niet meer praten! Ik schrijf u niet langer. Ik blijf u lezen.

Adieu, meneer Rimbaud, misschien tot later,


Kurt De Boodt
Paleis voor Schone Kunsten
Ravensteinstraat 23
1000 Brussel

kurt.deboodt@bozar.be


(Wat zegt u?! Géén god, géén hel, géén seizoenen... Helemaal niets?!)


Kurt De Boodt
@

Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter(es) een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem/haar verwacht. Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. Bart Janssen gaf het estafette-stokje door aan Kurt De Boodt. Dit is zijn zesde bijdrage.

Labels:

Agenda: 30/06/08

30/06/08 t.e.m. 07/09/08 - WATOU: Poëziezomer - dat de verte nabijer dan ooit was met hommage aan Hugo Claus en poëzie van o.a. Wystan Hugh Auden, Wislava Szymborska, Gerrit Kouwenaar, Stefan Hertmans, Erwin Mortier, Leonard Nolens, Luuk Gruwez, Ruth Lasters, Rutger Kopland en Gerrit Komrij - elke dag van 14u tot 19u/ op zon- en feestdagen van 11u tot 19u - €9 - info.

Labels:

donderdag, juni 26, 2008

PARLAN.DOC: Kurt De Boodt (5)

Ik schrijf je / Aan Arthur Rimbaud (2)


To: arthur@idole.fr

Subject: Waanbeelden 1

Aarschot, Kontich, Reet, Bommerskonten... – juni, 2003


Lieve Arthur,


Ken je die foto’s van Robert Mapplethorpe? Dat zelfportret met die duivelhoorntjes? Die foto waarop hij ons in leer verpakt de kont toekeert, een zweepje in z’n aars propt? Ze hebben nog in het PSK gehangen, niet ver van zijn ‘bloemen van het kwaad’. Ik moest meteen aan jou denken: dat duiveltje uit een doosje, die sardonische grijns, die zelfpijniging, die houding van kust-mijn-kloten, aan jouw onovertroffen staaltje poëtische observatiekunst:

In veel gevallen vaster, bleker, minder rond,
Zo ziet ons achterwerk eruit, met ruige lagen
Beharing; vrouwenbillen daarentegen dragen
Slechts in de fraaie gleuf een bloei van welig bont...


En aan je ‘beste vriend’, natuurlijk, Paul Verlaine. Aan jullie ‘Sonnet van de reet’ dat straks weerschalt in de Bozar-expo, jouw boosaardige tentoonstelling – boos én aardig dat ben jij voor mij ten voeten uit:

Donker gerimpeld als een paarse anjelier
Ligt hij te ademen in de bemoste plooien,
Nog vochtig van de liefde die het zachte glooien
Volgt van de blanke Billen tot diep in je kier...


Arme Verlaine. Hoorde je wat hij allemaal heeft moeten ondergaan na zijn bêtise, dat verdomde revolverschot op jou? Ze hebben in zijn gat gezeten, verdomme, de dokters, echt waar, speurend naar bewijzen van ‘pederastie’: ‘De anus kan duidelijk verwijd worden door de billen licht te scheiden, tot een diepte van ongeveer een tweeënhalve centimeter...’. Paultje moest hangen. Net als vierentwintig jaar later Oscar Wilde. Ze hebben elkaar nog ontmoet in Parijs, Verlaine en Wilde. In 1891, je sterftejaar...

Voor de herenliefde draai je gelukkig niet langer de bak in. Dat heeft anderhalve eeuw ‘beschaving’ onze contreien alvast opgeleverd. Sinds dit jaar kunnen homo’s en lesbiennes in België zelfs trouwen. Dat zou nog eens wat zijn, jij en Verlaine, elkaar een tong draaiend op het balkon van het Brusselse stadhuis... Het kan nu allemaal. In het openbaar.

Mapplethorpe, dus. Eind jaren zestig had hij een relatie met Patti Smith, jouw hevigste voorvechtster in het rockmilieu. Robert Mapplethorpe, Lou Reed, Michael Stipe, … : iedereen waar Patti intens mee omgaat, verandert ze prompt in een vurige Rimbaud-fan. Misschien spookte jij dus echt wel door Mapplethorpes hoofd toen hij die zelfportretten maakte: ik als een eigentijdse Rimbaud.

Robert en Patti, ze hebben voor de grap trouwringen uitgewisseld. Maar lang heeft hun liaison niet geduurd. Mapplethorpe viel meer voor de mannen... Ja, ook met je seksuele identiteit kan en mag je nu naar hartelust dollen. Michael Stipe, de zanger van R.E.M., legt in een recent interview de vinger op de wonde: ‘Ik heb altijd gezegd dat, volgens mij, seksueel verlangen niet zomaar een etiketje kan krijgen. Ik denk dat het stom is om jezelf of een bevolkingsgroep te definiëren als homo of hetero, het een of het ander. Dat lijkt me een simplistische visie die waarschijnlijk van de christelijke cultuur komt. Seksuele identiteit is niet zo vastomlijnd.’ Jouw invloed?

Groetjes,

Kurt

P.S.: Rimbaud: eind jaren negentig was het een notoir café in Antwerpen, een – ik lieg niet - homotent. Nooit geweest?


----------------------------------------------


To: arthur@underground.org

Subject: Waanbeelden II

Brussel Centraal, 5 juli 2003


Beste vriend,


Al gehoord van het Rimbaud-syndroom? Vooral rockartiesten vallen daar wel eens aan ten prooi. Ze weten niet hoe om te gaan met de metamorfose van gewone sterveling in aanbeden oppergod. Depressies wisselen ze af met geniale ingevingen, helleseizoenen met illuminations. Ze worden onberekenbaar, slaan hotelkamers kort en klein, proppen hun neus vol poeder, grijpen naar het glas en de spuit, schreeuwen tegen Jan en alleman ‘Fuck You’! De hopeloze gevallen jagen een kogel door hun hoofd of sterven aan een overdosis... Weg! Dat willen ze. Naar de kunstmatige paradijzen! Bref, ons idool geraakt op de dool, hunkert naar de ultieme trip, flipt. Komt het je bekend voor? Al te bekend?

Jim Morrison, frontman van The Doors zaliger en sinds 1971 buurman van Oscar Wilde en Edith Piaf op Père Lachaise, had jouw syndroom flink te pakken. Hij nam je in Engelse versie mee op tournee. ‘I don’t read French that easily… I am a rock singer and your book travels with me,’ schreef hij in 1968 aan jouw vertaler Wallace Fowlie. De goede professor Fowlie en andere exegeten begonnen daarop lichtjes te hallucineren, zagen allerlei waanbeelden en freudiaanse gelijkenissen tussen Jim en jou: overbezorgde moeder, afwezige vader, op jonge leeftijd seksueel misbruikt (is dat zo?! Je godsvruchtige schoonbroer stuurde die kwakkel de wereld in.) Hoe ook, Fowlie ging zich hip voelen, gaf hoorcolleges over jullie postume relatie en schreef het boek Rimbaud and Jim Morrison: The Rebel As Poet. In 1969 noemde Jim je een wild kind: ‘Wild Child / Full of grace / Savior of the human race / Your cool face / Natural child / Terrible child / Not your mother's or your Father's child / You're our child / Screamin' wild.’ De song breekt abrupt af met: ‘You remember when we were in Africa?’ Een onvervalst staaltje escapisme. Tot in de hoorn van Afrika, tot aan de dood als het moest, wilde Jim de nieuwe Messias – jou dus - volgen. Goed gek, zeg je?!

Er was geen houden meer aan. Je werd een graag geziene gast in het rockmilieu. Vooral Patti Smith is totaal weg van je. Je had haar komst voorspeld, is het niet? ‘Zodra de eindeloze slavernij van de vrouw is opgeheven, zodra ze voor en door zichzelf kan leven, zodra de – vooralsnog verwerpelijke – man haar de vrijheid schenkt, wordt ook zij dichter! De vrouw zal het onbekende ontdekken!’ Patti begon haar carrière met Rock’n Roll Rimbaud Readings, knipoogt in songteksten en gedichten naar jou, geeft je in Rock’n’Roll Nigger de groeten, tekende en schreef je portret‘he was young. he was so damn young. he was so god damned’ – en speelt volgend jaar een Rimbaud-concert in het Paleis voor Schone Kunsten. Er komt zelfs een apart Patti Smith-zaaltje in je expo. ‘t Was bij haar duidelijk liefde op het eerste gezicht. Ze zag je foto op de cover van een Illuminations-uitgave staan en vond je er zo cool uitzien! Net Bob Dylan!

Over Bob Dylan gesproken... In You’re gonna make me lonesome when you go, een nummer op Blood on the tracks (1975), spiegelt hij zich aan je affaire met Verlaine: ‘Situations have ended sad, / Relationships have all been bad. / Mine've been like Verlaine's and Rimbaud. / But there's no way I can compare / All those scenes to this affair, / Yer gonna make me lonesome when you go.’ Meer? Van Morrison schreef Tore Down a la Rimbaud (1984) en R.E.M. alludeert op New Adventures in Hi-Fi (1996) op je Illuminations-gedicht ‘Départ’, in Departure (of course) maar ook in The Wake-up Bomb: ‘I’ve had enough, I’ve seen enough, I’ve had it all, I’m giving up / I won the race, I broke the cup, I drank it all, I spit it up’. Of met jouw woorden: Genoeg gezien... Genoeg gehad... Genoeg gekend... Vertrek in een nieuwe hartstocht en een nieuw geluid.

Ziezo. Laat ik maar zwijgen over Lou - Heroine - Reed en John – Cocaine - Cale. Raar stel! Je hoort het, Arthur, je oogst wat je hebt gezaaid. Welkom in de onderwereld, je fluweelrode underground.

Tot weerziens,

K.

--------------------------------------------


To: arthur@web.com
Subject: Het onmogelijke


Ergens onderweg (online), 7 juli 2003


Rimbe,


Druk! Druk! Niet veel tijd vandaag. Houd het kort.

Hoor dat je vertrekken wil? Dat je van plan bent om... ernstig overweegt om... op het punt staat om... als de wind even goed zit om... te gaan... te willen... te...! Je wilt hier weg?! Je vertrekt? Zeker weten? Dan heb ik een tip. Vandaag schuim je de wijde wereld af - van west naar oost, van zuid naar noord en verder als het moet – zonder ook maar één stap te zetten. Onmogelijk? Wel waar! Beslist het proberen waard. Zonder inpakken toch wegwezen. Je verslijt je windzolen niet, kampt nauwelijks met praktische bezwaren, mengt gaandeweg feit met fictie. Onderweg leer je, als je dat wenst, ook jezelf beter kennen. Voor en na 1891. Alles wat je altijd al over Arthur Rimbaud had willen weten maar nooit durfde te vragen... Je vindt het. Online. Bijgaand enkele nuttige adressen.


Goede reis!

K.

[Een bewijs dat je wel degelijk leeft. Enkele linken van 2004 lopen nu dood, maar er zijn vooral fraaie sites bijgekomen. Ik houd het kort, zet je hier enkel op pad. Je vindt je weg wel.]


http://www.rimbaud-arthur.fr/

Je 150ste verjaardag-site, een schoon cadeau: acht multimediale reiswegen langs je werk en leven.

www.mag4.net/Rimbaud

Up-to-date site van Catherine, een hevige fan van jou & Leonardo DiCaprio. Je vindt ook heel wat links naar andere Rimbaud-sites.

www.arthurrimbaud.be

Een digitale Rimbaud-mediatheek.


Kurt De Boodt
@

Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter(es) een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem/haar verwacht. Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. Bart Janssen gaf het estafette-stokje door aan Kurt De Boodt. Dit is zijn vijfde bijdrage.

Labels:

Agenda: 29/06/08

29/06/08 - ANTWERPEN: Exclusieve ontbijtvoordracht met Matthijs de Ridder - literatuur en politiek - 10u30 - €5 - Letterenhuis; Minderbroedersstraat 22 - info.

Labels:

dinsdag, juni 24, 2008

PARLAN.DOC: Kurt De Boodt (4)

Ik schrijf je / Aan Arthur Rimbaud (1)


Beste webboek,

Deze week misbruik ik je om me tot een ander te richten. Vijf jaar geleden schreef ik 9 helse e-mails aan Arthur Rimbaud. Ik kreeg toen geen gehoor en wacht nog altijd op antwoord. Het wereldwijde web is mijn laatste toevluchtsoord.

Als u/je dit leest, beste Arthur Rimbaud, de Franse vertaling van de mails is verkrijgbaar op simpel verzoek.

Ik schrijf u/je nog één keer – schrijf(t) u/je me? S.v.p? En français?

Adieu,

Kurt De Boodt


----------------------------------------------------------


To: arthur.rimbaud@hotmail.com

Subject: *****

Brussel, 15 mei 2003


Zeer geachte heer Arthur Rimbaud,

Dit is het seizoen van de liefde. Ik ben vierendertig. De leeftijd om terug te blikken en te dromen, te blijven dromen. En te kijken, op te blijven kijken naar de allergrootsten. Om me te warmen én te branden aan hun schijnsel. (Ik moet me stilaan reppen; het zomert al.)

Op een dag in de alweer afgelopen eeuw, ik had het totaal niet voelen aankomen, tikte de Muze me op de schouder. Bliksemsnel draaide ik me om... Te laat, verdoeme! De bittere dame was al uit het zicht verdwenen. Aan de horizon flikkerde licht. Verblindende lichtflitsen. Het leek wel het zoeklicht op een op hol geslagen speedboot. Achteloos titste de lichtbundel de horizon aan en kleurde de hemel helrood. Eén schicht lang leek de godganse aardbol in de fik te staan. Een hallucinatie op klaarlichte dag? Zinsbegoocheling? Nee, ù moet het zijn geweest, bedenk ik nu. Ù was het die dat helse licht wierp, is het niet?

Ja, ik heb het gelezen, u doofde uit in 1891. Kanker in de rechterknie. Leven, ziekte, dood: laten we ons vooral niet door zulke pietluttige details laten afschrikken. Tegen beter weten in schrijf ik u. Misschien vindt u het na al die jaren alsnog prettig om te vernemen: uw licht brandt jaar na jaar heftiger; uw ster prijkt pal in het zenit. Generatie na generatie lezers, dichters, muzikanten, toneelmakers, beeldend kunstenaars toont ze de weg. Surrealisten, beatniks, rockartiesten... Absoluut modern moeten en zouden ze wezen. New sights. New noise. New sensations. U seint ze raadselachtige signalen door, nodigt ze uit op een niets en niemand ontziende, alles ontregelende helletocht.

Sinds jaar en dag trekt u met me op. Stilletjes aan begin ik u een heel klein beetje te kennen. Allereerst van uw gedichten en – vergeef me, ook die heb ik gelezen - brieven. Welnee, ik sta niet alleen. Vooruit dan: elke snipper papier van u die niet in vlammen is opgegaan of anderszins verloren ging, is uitgegeven, in vele talen vertaald, bestudeerd, voorzien van glossen, interpretaties, voetnoten, woord en wederwoord. Elke letter van u, elke stap die u al dan niet heeft gezet, alles wat u van horen zeggen heeft gezegd en uitgespookt, alles wat u zogezegd is overkomen: het wordt voor én tegen u gebruikt. U leidt een papieren bestaan, meneer Rimbaud. U bent een wandelende bibliotheek. U bent veel meer geworden dan wat ons van u rest: gedichten, brieven, een handvol foto’s, tekeningen, een lepeltje, een reiskoffer, een grafsteen,... U bent bijbeldikke biografieën, wetenschappelijke studies, circa 40.900 [inmiddels 1.350.000] zoekresultaten op mijn zoekmachine. Ja, u bent een monument, een levendige mythe. Untouchable. Een borstbeeld en een museum in Charlestown, een laan in Parschijt, een homobar in Antwerpen, een gedicht van W.H. Auden, een compositie van Benjamin Britten, chansons van Leo Ferré. U figureert in films, toneelstukken, rocksongs. ‘Life is full of pain, I'm cruisin' through my brain / And I fill my nose with snow and go Rimbaud, / Go Rimbaud, go Rimbaud, / And go Johnny go, and do the watusi, oh do the watusi.’ U bent, godbetert, een doos bonbons. En straks wordt u een blitse tentoonstelling in het Paleis voor Schone Kunsten...

Men eigent u zich toe, meneer Rimbaud, men meent u te kennen. Wees op uw hoede. Verdorie nee, dood bent u niet. U leeft in vele hoofden. Altijd eender. Altijd anders. Ver-taal-d.

Ik schrijf u nog – schrijft u mij? Ja?


Met genegen groeten,


Kurt De Boodt


P.S.: Misschien zien we elkaar volgend jaar wel op de opening van Arthur Rimbaud (1854-1891). Een seizoen in de hel. U loopt toch even binnen als u in de buurt bent?

------------------------------------------------

To: arthur.rimbaud@kbr.be

Subject: Kwaad bloed

Malines, (Kwaad)Mechelen, mei 03


Beste Arthur Rimbaud,

Reddeloos! Dat maakt u ons. Radeloos! Tot wie, in godsnaam wie moeten we ons richten? Uw naam, daar zullen we het mee moeten stellen.


Hoe meer ik u lees, hoe meer ik over u lees, hoe meer u me ontglipt. Hoe meer ik u uiteen zie vallen in een menigte mensen. Een foule folle die ons allerlei banieren achterna doet hollen: Rimbe, Rimbault (sic), Rimbaud... Rimebeau, Rimefaux, Rambo - vergeef me de woordspelingen. Geboren: Jean Nicolas Arthur. Also: John Arthur. Maar wie bent u nu, captain John? Engel of demon? Helse bruidegom of dwaze maagd? Allebei, zegt u? Gedoemd, verdoemd, redeemed. Voyou et voyant - zoeker en ziener. Vinder vooral. Uitvinder. Altijd onderweg, altijd gehaast. Overal en nergens thuis. Rijmelaar, handelaar, zwendelaar, geldwisselaar, smokkelaar en per ongeluk ook... moordenaar. U bent alles en niets van dit alles.

Wie heeft het bij het rechte eind? Zeg op. Paul Verlaine: 'ni le Diable ne le bon Dieu'. Ernest Delahaye: ‘het vreselijke beest’. Uw zus Isabelle: 'een rechtvaardige, een heilige, een martelaar'. Paul Claudel: 'een engelachtige geest'. Jacques Rivière: 'monster van puurheid'. Henry Miller: 'vlees geworden rebel'. J.H. Lacambe: 'een geboren psychopaat'. Arthur Rimbaud: 'ik ben een beest, een nikker.' Ieder zijn waarheid. Ieder zijn Rimbaud.


Een leger biografen bracht u op de been. In wie vindt u zichzelf het beste terug? In de Rimbaud van Enid Starkie (1961), die van Pierre Petitfils (1982), van Jean-Luc Steinmetz (1991), Graham Robb (2000), Jean-Jacques Lefrère (2001), van... . (Lefrère moet je lezen, fluisteren de kenners; zij kunnen het weten, hebben ze gelijk?) Laat de echte Rimbaud nú opstaan.


Genoeg! Uw leven kan me even gestolen worden.


Ik noem je gewoon Arthur, mag het? Ik lees je. Herlees je. Ga met jou op pad in het zomers avondblauw, laat de wind mijn haren dopen. Volg je helemaal tot aan het grote zwijgen. Assez vu. Assez eu. Assez connu. Tijd voor een nieuw vertrek. Vaarwel.


Nee, dit is geen afscheid. Nog niet. Ik schrijf je vlug. Antwoord je? Als je de tijd vindt?


Hartelijk,




Kurt



P.S.: hopelijk bereikt deze mail je wel. Je hotmail-adres is blijkbaar alweer ongeldig: 'Undelivered Mail Returned to Sender.' Mijn brief van 15 mei vind je daarom in attachement.


----------------------------------------------

To: arthur@duvel.be

Subject: Hellenacht

Bruxhelles , 27 mei 2003


Dag Arthur,

Een raadseltje. Rarara, wie is deze ik?

'Met een tank aan de haal, de sterren van een generaal,
zag ik de blitzkrieg woeden, snoof ik lijkenstank,
hoorde ik heersers strijden, vrouw en kinderen lijden,
in naam van zelf verzonnen goden, vervloekte geboden,
keerde ik alle waarden om, dropte bom na bom,
liet vliegtuigen knallen, torens vallen,
rassen haten, niets nog baten, riep
"wie, o wie bracht al die Kennedy's om?" -
weet je 't al?, beste vriend, het zijn ik en jij,
welkom in de hel, aangename kennismaking,
wees gezeten, voel je thuis, neem een slok.
En? Raad je mijn naam? Doorzie je mijn spel?'



Een makkie? Ach ja, ik hoef hem niet meer aan je voor te stellen. Je bent niet de eerste en nog minder de laatste die z'n ziel aan hem verpandt.

Grappig nieuws. Brouwerij Moortgat, je weet wel, die van het verraderlijke bier Duvel, sponsort misschien jouw tentoonstelling, Artur Rimbaud (1854-1891). Een seizoen in de hel. Zou die meneer Moordgat je 'Hellenacht' al hebben gelezen? Vooral de eerste alinea moet hij er eens op navlooien, vind je niet? 'Ik heb een fikse slok vergif binnen - Driemaal dank dat ik die ingeving had! - Mijn ingewanden branden. Het gif is zo fel dat het mijn lijf doet kronkelen, me misvormt, me velt. Ik sterf van dorst, ik stik, ik kan niet schreeuwen. Dit is de hel, de eeuwige straf! Zie hoe het vuur opflakkert! Ik brand zoals het hoort. Kom op, duivel!'

Gezondheid!


K.


Kurt De Boodt
@

Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter(es) een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem/haar verwacht. Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. Bart Janssen gaf het estafette-stokje door aan Kurt De Boodt. Dit is zijn vierde bijdrage.

Labels:

Agenda: 25/06/08

25/06/08 - ANTWERPEN: Woorddadige Woensdag - Frank De Vos leest drie gedichten van Wallace Stevens - Thiefenthal, Sabine Luypaert en Teun Deert - 20u - gratis - De Kleine Wereld, Vlasmarkt 25.

Labels:

zondag, juni 22, 2008

Agenda: 26/06/08

26/06/08 - BRUSSEL: Marc Reugebrink & The Sound of Music - Met Luc Janssen, live DJ en gasten - 20u - €5/€4 - Passa Porta, Dansaertstraat 46 - info.

Labels:

donderdag, juni 19, 2008

Agenda: 21/06/08

21/06/08 - ANTWERPEN: Renga! - samen schrijven (nog een zestal dichters gevraagd) - 15u tot 16u - gratis - Het Goeverneurshuis, Koningin Elisabethlei 26 - info.

Labels:

maandag, juni 16, 2008

PARLAN.DOC: Kurt De Boodt (3)

Tijd en mens / vleesgeworden poëzie / De zondvloed

Rémy C. van de Kerckhove reed zich de dood in – rijd in de dood o rijd in de dood – in 1958. Zijn einde en levensstijl doen denken aan Paul Snoek, de Vijfenvijftiger die zo graag ook al een Tijd en Mens-er was geweest maar pas na kameleontische Claus-Lucebert-Andreus-gedichten zichzelf uitvond in 1959, en wel – ik weet het, ik drijf het op de spits – met ‘Een zwemmer is een ruiter’, en wel in volgende zich in de poëziecanon spartelende verzen: “En zwemmen is de eenzaamheid betasten met vingers, / is met armen en benen aloude geheimen vertellen / aan het altijd allesbegrijpende water // (…) // Zwemmen is een beetje bijna heilig zijn.”

Rémy C. van de Kerckhove heeft het niet meer meegemaakt. Hij miste ook op een half jaar na Expo 58, de blijmoedige wereldtentoonstelling waarvan hij ‘Directeur van de Informatie- en Voorlichtingsdienst’ was. Dubbeltragisch. Maar het ongebreidelde optimisme en de lofzang op atoomenergie op de wereldtentoonstelling waren niet echt iets voor hem geweest.

Op 26 januari werd Rémy C. van de Kerckhove herdacht in het Atheneum Pitzemburg, de school waar hij drie jaar Grieks-Latijnse probeerde, waar op 13 oktober 1949 het eerste nummer van Tijd en Mens werd gepresenteerd (Louis Paul Boon sprak over de Vlaamse Literatuur, Jan Walravens over de Vlaamse schilderkunst) en waar in 1904 voetbalclub Racing Mechelen werd opgericht. Want dat was Van de Kerckhove ook, de linksbuiten van Racing Mechelen. Hij speelde in de spits naast Rik - goaaaaaaaaaaaaaaaaal! - De Saedeleer. Ook in de hoedanigheid van ‘unieke Racinger’ blijft hij, en misschien wel in de eerste plaats, in Mechelen en omstreken een beetje voortleven. “Een bekend sportman - Een schone dichter Remy van de Kerckhove overleden” blokletterde De Nieuwe Gazet op 3 januari 1958.

*

Tijd en Mens, Mechelen, Expo 58: het zijn drie redenen, liefste webboek, waarom de jongste Claus nu niet in mijn poëziekast staat. Mechelen is deze zomer in de ban van Expo 58 en de fifties. Achter de schermen van Anno Expo kluste ik bij als tekstboer – schreef o.a. het scenario voor de audio-tekst over Staf en Paula. In het najaar opent in het stedelijk museum Hof van Busleyden een tentoonstelling die ik nu volop aan het samenstellen ben: Van uw tijd? Kunstgrepen omtrent 58. Mijn speurtochten brachten me bij krasse tachtigers als Paul van Hoeydonck, Jan Dries, Guy Vandenbranden, Mark Verstockt en straks Dan Van Severen. Het zijn mooie, ontroerende, levenswijze ontmoetingen. Telkens weer een revelatie om samen met kunstenaars te kunnen terugblikken op hun oeuvre, op de gegrepen en gemiste kansen. Schoon om zien hoe in hun ogen nog altijd de vonk brandt van het beginnende begin.

Van uw tijd? bracht me ook bij de erven van gestorven kunstenaars. Zo ging ik op theevisite bij de nicht van Stella Van der Auwera, een in vergetelheid verzonken kunstenares die eind jaren vijftig prachtige abstracte doeken maakte en later uitblonk in post-art nouveau tekeningen (anno toen en nu keurige art passé). In februari 1951 verdrong ze Hugo Claus nog van het omslag van Tijd en Mens (zie voor alle wetenswaardigheden hierover: Jos Joosten, Feit en tussenkomst, ‘Tijd en Mens 8: De Mechelse machtsovername’). Haar man Ray Gilles maakte – dankzij Rémy van de Kerckhove – deel uit van de allereerste redactie van Tijd en Mens. Ray wie?

“Voor mij,” zo schreef Jan Walravens in mei 1949 aan Hugo Claus, “is het grootste nieuws van de laatste tijd de ontdekking van de jonge Mechelse kunstschilder Ray Gilles geweest. Een ‘vent’. Hij heeft de wanhoopsatmosfeer van Picasso overgenomen, maar doet het met een hartstocht en een visionaire kracht, die aan Bosch en Goya herinneren. Beslist een meester te wege.” Gilles’ abstracte doeken van rond ‘58 met zwevende kleurvlakken à la Malevitsj blijven schitteren (komt dat zien, vanaf 13 september in het Hof van Busleyden). Daarna maakten zijn diepere zielenroerselen zijn doeken eerst psychedelisch, later weerom erg getroebleerd. Nu leeft de ‘vent’ Gilles bovenal voort als cartoonist.

Een representatieve retrospectieve Ray Gilles en Stella Van der Auwera samensprokkelen, zit er niet langer in. Schilderijen gingen verloren, werden gestolen, gingen in rook op tijdens echtelijke ruzies. De Stedelijke Musea Mechelen bezitten welgeteld één schilderij van Ray Gilles. Andere musea niets. Wat na de dood van Gilles nog in de kelder stond, werd opgekocht door een antiquair, nee, niet door een museum of galerie voor hedendaagse kunst.

*

Wie is van zijn tijd? Hoe lang ben je van je tijd? Wanneer geraak je uit de tijd? Hoe lang blijf je een belofte? Op welke dag blijkt dat je de belofte – die je nooit zelf hebt gemaakt – niet hebt ingelost? Ben je dan iemand smartengeld verschuldigd? Voel je het moment toeslaan wanneer je uit je tijd bent? Geraak je ooit nog in je tijd? …

“Laat dus de dichter van een tijdeloze tijdelijkheid zijn,’ luidde Rémy C. van de Kerckhoves antwoord op de enquête over ‘de schrijver en zijn tijd’ in 1948. “Hij is van zijn tijd omdat hij mens is en vleesgeworden poëzie. Wat dan ook de enigste voorwaarden zijn voor een onherroepelijk dichterschap. Elk mens, ook de meest harde, gaat onder zijn tijd gebukt.” In dat laatste woord, gebukt, schuilt veel van de tragiek van de dichter Rémy C. van de Kerckhove.

*

Tussen de weinige documentatie die de 82-jarige nicht Van der Auwera nog heeft bewaard, amper goed voor één lade, knipoogt een kinderboek naar mij. In één klap krimp ik tot mijn negenjarige ik. Op mijn schoot ligt mijn lievelingsboek: Druppeltjejan of de veelbewogen reis van Jantje in de druppel. De tekeningen zijn prachtig. Ray Gilles heeft ze gemaakt. Wanneer ik een zondag of twee later bij mijn ouders op bezoek ga, kruip ik de zolder op. Waar zit je toch, Druppeltjejan? Een half uur later sta ik met spinnenwebben in het haar en lege handen beneden.

*

Thuis haal ik naast de verzamelde Rémy C. van de Kerckhove het welkomstcadeautje van De zondvloed uit de plastic zak: Papieren levens van Jeroen Brouwers. Mijn oog valt op het ontluisterende schrijversportret over Karel Jonckheere. Weerom een schok. Lees ik daar dat huize Krekelbos, Brouwers’ Zondvloedhuis, zich in Rijmenam bevindt, nauwelijks tien minuten rijden hier vandaan? Het huis waarmee Brouwers zijn beginzin stevig als een huis neerzette: “Jaren geleden woonde ik in een verwaarloosd huis in het hart van een dennenbos, omringd door stilte die grensde aan absoluutheid, - de stilte die klinkt nadat het revolverschot is afgegaan.” Ik rijd verdorie elke maandag langs dat dennenbos in Rijmenam als ik dochterlief naar de paardrijles breng. Aan de andere kant van de baan, grondgebied Bonheiden, dicht Mark Van Tongele in zijn donker bos bundel na bundel tegen de doodswind in.

Die volgende maandag breekt ter hoogte van huize Krekelbos een hels onweer los. 43.000 bliksemontladingen flitsen en donderen boven het land. De zondvloed zet straten blank, doet kelders onderlopen, stort tot 80 liter regen per vierkante meter neer. “De wereld verging bijna,” lult een man in het cafetaria na de storm voor zich uit.

Rémy C. Van de Kerckhove? Met de droefenis van het woord ten onder gegaan, meneer. Stella Van der Auwera? Een al lichtjaren uitgedoofde ster aan de onweersdonkere hemel. Karel Jonckheere? Door Herman de Coninck definitief bijgezet in een bloemlezing met de pijnlijk profetische titel Niemand moet me helpen sterven. Ray Gilles? Een zo goed als verdampte naam. Tournee general!

Als de zondvloed helemaal is uitgeraasd, start ik mijn auto. Er glijdt een laatste druppel van het raam. De ruitenwisser duwt hem linksbuiten. Hé, wacht eens even! Was jij dat soms, Jantje in de druppel?

Kurt De Boodt
@

Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter(es) een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem/haar verwacht. Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. Bart Janssen gaf het estafette-stokje door aan Kurt De Boodt. Dit is zijn derde bijdrage.

Labels:

PARLAN.DOC: Kurt De Boodt (2)

De zondvloed / nutteloos gevecht / Tijd en Mens

Liefste webboek,

Heel wat oude bekenden tegen het lijf gelopen bij de opening van De zondvloed, de ruimhartige boekhandel van Johan Vandenbroucke en Ann Meskens in Mechelen. Van vele kennissen was ik het bestaan vergeten. Hier mag ik niet te lang blijven hangen of ik geraak niet meer weg, ken ik mezelf. De combinatie van nieuwe, geramsjte en tweedehandse boeken kan als boekenflirt tellen. Welke wurm wordt door deze drietrapsraket niet van zijn sokken geblazen? Dit is een slinks gesynchroniseerde aanval van borst, kut en bil: de hele boekenkringloop onder één dak! In Vlaanderens grootste keten staat op het ticket achteraan de datum waarop het boek onverbiddelijk de winkel wordt buitengeschopt. De zondvloed gunt boeken een tweede en een derde leven.

Het pand stroomt hoe langer hoe voller met geklink en gelach. Nee, ik wil niemand zien, al helemaal niet spreken. Laat mij maar boekenruggen strelen. Bij de verdieping tweedehands kan ik me moeilijk loswurmen van het onderonsje tussen oud en nieuw. Vele kaften ogen uit de tijd, maar opengeklapt, komen boeken tot leven, springen letters van het blad en op mijn schouders, kruipen woord na woord mijn oorschelp in.“Neem me mee, neem me mee,” smeken de boeken Raymond van het Groenewoud-gewijs. “Samen onder de lamp, lekker onder de dons.” Olalala, boekjes!

Bij de twee schabjes tweedehandse poëzie gaat het van gedrichten en gezangen van Paul Snoek tot Gruwez aan Lagerwal. Wat zal het worden: In geval van nood – het gapende Claus-gat in mijn poëziekast – of de verzamelde gedichten van Rémy C. van de Kerckhove? Rémy wie?

*

“... reeds stervensvaardig zijn nog voor de kracht der jaren / en met de droefenis van het woord ten onder gaan...” lees ik hardop, vooraleer ik de auto start en de letteren in De zondvloed achter me laat knetteren. The proof of the poet is in the reading. Echo en vibrato kruipen volautomatisch in mijn stem. Ik schiet in de lach, blader naar voor, naar achter en weet niet wat ik lees. Is dit nu de poëzie waarmee het mythische tijdschrift Tijd en Mens in 1949 brak met de traditie? Onze fiere Vlaamse pendant van Podium, Cobra, de Vijftigers? Rauwe, onverteerde, niets aan de verbeelding overlatende woorden fluiten langs mijn oren. Ze scanderen en marcheren, schreeuwen zich in kapitalen schor. Ik zoek vlug dekking onder het stuur.

“angst... brandende borsten... dood... doodsangst... doodskreet... dolend lichaam... duisternis... eenzaamheid... gebroken geschokte menselijkheid... gele doden... geraamten... haat... hulpeloosheid... hunkering... het lachen van de dood... lauwe last... machteloze mond... naaktheid... nutteloosheid... nutteloos gevecht... onbevlekte oprechtheid... opstandigheid... onbegrip... onrust... radeloze eeuwen... ren in de dood o ren in de dood... rode doden... schaamte... het verdriet van mijn vreugde... vreselijke oneindigheid... wanhoop... zoekende zwakheid... zwarte doden...”

Hier valt niet mee te lachen. Deze authentieke pathetiek landt baksteenzwaar op de maag. Hier schalt de nauwelijks verpakte pijn van het bloedend en hunkerend zijn na Hiroshima, Nürnberg, Stalingrad. De ontredderde mens Rémy C. van de Kerckhove loopt in zijn existentialistisch en verstechnisch blootje rond in een gekwetste tijd. Hij wil – of kan? – zijn zielenpijn niet hullen in metaforen, heeft er geen ‘mooie’ woorden voor. In het gedicht ‘Art poetique’ voert hij poëzie in de slotverzen op als “een ontlasting van een bijna lichamelijke / last”. Hoe lelijk en onbeholpen formuleert hij zijn poëtica. Zie hem daar zitten, de Mens, met rood aanlopend hoofd zich uitdrukkend, persend op de allerdiepste emoties. Met man en macht verzen uitkakkend. Nee, metaforen zijn niet de sterkste kant van Rémy, constateerde Louis Paul Boon droogjes in het voorwoord bij de postume bloemlezing:

“Van Ostaijen kon met woorden spelen, Burssens had zijn grappige woordspelingen, Bontridder en Claus konden totaal nieuwe en verbijsterende beelden vormen. Van de Kerckhove moet zo iets misschien wel als minderwaardig hebben beschouwd, een spel, iets dat echt niet ernstig was op te nemen. En als hij het ook al eens een enkele keer beproefde – of liever, toepaste omdat het hem in een bepaald gedicht dienstig leek – dan mislukte dat totaal.”

Lucebert trachtte de waanzin van de tijd op poëtische wijze onder woorden te brengen. Zijn “in deze tijd heeft wat men altijd noemde / schoonheid schoonheid haar gezicht verbrand” verwierf de slag- en zeggingskracht van een aforisme. Van de Kerckhove ontlastte zich van haast dezelfde grote boodschap: “het zullen blinde dichters moeten zijn / om d’ondergang waanzinnig te beschrijven / want zij die de kristallen schatten der wereld zien / beminnen te wild te hartstochtelijk de schoonheid / van het zijn.” De blinde dichter RCvdK was verre van een Homeros, Borges of Lucebert. Hij schreef poëzie die “boven het experiment van het woord” wilde staan, boven de poëzie van zijn tijd, bleek al vlug. Met de droefenis van zijn woorden gingen zijn gedichten ten onder nog voor ze goed en wel verschenen.

Drie woorden die Rémy C. van de Kerckhove op een rij zette, gaan nog wel een hele tijd mee: Tijd en Mens. Binnen de literaire overlevering blijft Van de Kerckhove tragisch genoeg een naam dankzij de tijdgenoten die in ‘zijn’ tijdschrift publiceerden. Tone Brulin, Ben Cami, Albert Bontridder, Gaston Burssens, Lucebert, Simon Vinkenoog, Hans Andreus, en vooral de nobele redacteuren die het in de jaren ‘51-‘55 samen met Walravens voor het zeggen hadden: Louis Paul Boon en Hugo Claus. In Feit en tussenkomst, het meeslepende standaardwerk over Tijd en Mens, zet Jos Joosten onze Mechelaar fijntjes op zijn plaats:

“Wanneer Boon later over hem, enigszins laatdunkend, opmerkt: ‘Hij beschouwde Tijd en Mens als zijn eigendom, zijn kapitaal en zijn vlag’, dan is de toon van Boon onterecht. Tot op grote hoogte was het simpelweg wáár, dat het zijn blad was. Om de zeer uiteenlopende figuren die Tijd en Mens uiteindelijk bevolkten bijeen te houden, miste Van de Kerckhove echter als persoon de noodzakelijke diplomatie, het uithoudingsvermogen en vooral het geduld dat Walravens wèl had. Toch verdient de Mechelaar erkenning voor het feit dat hij een van de belangrijkste Vlaamse literaire tijdschriften op gang bracht en door de – altijd moeilijke – beginperiode geholpen heeft. Erkenning die hij, door de combinatie van zijn vroege dood en snel daterende poëziepraktijk, nooit ten volle kreeg.”

Wordt zo dadelijk vervolgd

Kurt De Boodt
@

Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter(es) een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem/haar verwacht. Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. Bart Janssen gaf het estafette-stokje door aan Kurt De Boodt. Dit is zijn tweede bijdrage.

Labels:

Agenda: 18/06/08

18/06/08 - BRUSSEL: Paul Auster & Siri Hustvedt - €5/€4 - VOLZET - 12u30 - Passa Porta, Dansaertstraat 46 - info.

Labels:

Agenda: 17/06/08

17/06/08 - BRUSSEL: Jean-Paul Van Bendegem stelt nieuw boek voor bij deBuren - 20u - gratis - deBuren, Leopoldstraat 6 - info.

Labels:

donderdag, juni 12, 2008

Agenda: 14/06/08

14/06/08 - GENT: Spinyopaat - 2-jarig bestaan met Spin De Swerts, Frans Vlinderman, Steven Crauwels, Marie Meeusen, Dirk Elst, Silver Cross - 21u - gratis - Hotsy Totsy, Hoogstraat 1 - info.

Labels:

woensdag, juni 11, 2008

Agenda: 13/06/08

13/06/08 - GENT: Poèmes à Cordes - een organische interactie tussen lutherie, poëzie en kamermuziek - gedichten van Dirk Elst - 20u30 - €6 - ArtCinema OffOff, Lange Violettestraat 237.

13/06/08 - KORTRIJK: BEZET - openingsavond met o.a. Peter Holvoet-Hanssen, Spectra-ensemble, Kenny Callens - 19u - Buda Fabriek, Dam 2a - info.

13/06/08 t.e.m. 15/06/08: BEZET - Buda Fabriek, Dam 2a - info.

Labels:

Agenda: 12/06/08

12/06/08 - ANTWERPEN: De Muzeval met Teun Deert - na de pauze: vrij poëzie-podium - 20u - gratis - literair-artistiek café Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24 - info.

Labels:

dinsdag, juni 10, 2008

Verzameld:

* Revolver 138 plofte op de deurmat. Daarin deze keer veel aandacht voor internationale poëzie van o.a. Wallace Stevens, Linda Maria Baros, Petr Borkovec, Arjen Duinker, Robert Gray, Bachyt Kenzjejev, Erik Stinus en Adam Zagajewski. Daarnaast ook werk van Leo Reijnders, Elisabeth Tonnard, Arnoud van Adrichem, Bart Stouten en Sus van Elzen.

* Vierde editie van de sms-poëziewedstrijd in Gent met als thema: 1001 nacht. Stuur t.e.m. 30 juni een Nederlandstalig sms-gedichtje, passend bij het thema van maximaal 160 karakters naar 3264 (30 cent per sms). Je ontvangt een retour-sms om je deelname te bevestigen.

Dompel je onder in de sprookjesachtige sfeer en verras met je creativiteit!
Meer info: hier.

Labels:

Agenda: 10/06/08

10/06/08 - BERCHEM: Chika Unigwe - 20u30 - €3 - Café RoodWit, Generaal Drubbelstr. 43 - info.

Labels:

zondag, juni 08, 2008

Verzameld:

* 'Wor(l)ds', een project rond poëzie en kalligrafie, m.m.v. Zuid-Afrikaanse en Belgische kalligrafen, stelt van 14 juni tot 14 september 40 stenen tentoon in het Brugse ommeland. Daarop teksten van Stef Bos, Huguette Van Raemdonck, Bart Vonck, Amanda Strydom, Ronel Nel, Antjie Krog, Toast Coetzer, Raymond van het Groenewoud, Marcus Cumberlege, Frank Pollet, Charl-Pierre Naudé, D.P.M Botes, Jean-Marie Petyt, Jan van der Hoeven, Tom Lanoye, Hennie Aucamp, Peter Verhelst en Frederik Lucien De Laere.

De stenen worden openbaar geveild op de Burg in Brugge op 28 september. De opbrengst gaat naar projecten t.v.v. aidsbestrijding in Zuid-Afrika.

Meer inlichtingen en teksten auteurs: hier.


* De Concept Poëzieprijzen 2008 werden uitgereikt. Winnaar is Yerna Van Den Driessche. Zij ging Patsy Van Hove en Mariëtte Baarda vooraf.

Eervolle vermeldingen gingen naar Dirk Blockeel en Diana Freys.

Gerd De Ley kreegt de Roger Wastijnprijs 2008 voor zijn onbaatzuchtige inzet voor de erkenning en de bekendmaking van het aforisme in Nederland en Vlaanderen.

Labels:

donderdag, juni 05, 2008

PARLAN.DOC: Kurt De Boodt (1)

Het nieuwe begin / De zondvloed








Liefste webboek,

Zaterdag Pascal Cornet over de vloer gehad. Voor een lang gesprek voor het juninummer van de Poëziekrant. Het was lang geleden – vijftien jaar? – dat ik PC had gezien. We werkten een jaar lang in hetzelfde beklemmende bureau in het Paleis voor Schone Kunsten. Ik als gewetensbezwaarde en ‘assistent van de redactie’, hij als (enige) vaste redacteur van het maandblad Kunst & Cultuur. Een oefening in elkaar fysiek en anderszins verdragen. We slaagden. Dat we merkelijk ouder zijn geworden, zie ik, als ik de deur opendoe. En dikker, repliceert de lachspiegel.

De naam Jeroen Brouwers valt. Ik houd van talige composities, hoor ik me zeggen, in de romankunst van genadeloze weefsels als die van Ivo Michiels (De alfa-cyclus), António Lobo Antunes (Fado Alexandrino) en Jeroen Brouwers (De zondvloed): “Een boek schrijven dat al mijn boeken samenvat, en waarin alles verwijst naar alles wat ik heb geschreven. Dat moet het boek zijn dat geen onderwerp heeft en dus ‘nergens over’ gaat. Het boek van de Dood.”

De zondvloed duikt later in het gesprek weer op. Brouwers koppelt het woord gebeuren aan geboren worden, verfrist PC mijn niet zo vaste geheugen. Ik voel een adrenalinespuit van herkenning. Herderhondsdolblij ben ik dat mijn gedichten die associatie losmaken. De zondvloed zit verdorie vertrekkensklaar in mijn koffer onbewoonde eiland-boeken. Exact twintig jaar oud is het magnum opus, ouder dan mijn jongere ik die het voor het eerst las. Was ik het vergeten? Of lagen de woorden bezonken in mijn achterhoofd? Hoe zat het alweer? Kleine Jeroen luistert naar Hans en Grietje. Als het verhaal uit is, voelt hij een bobbel in mama’s buik. Jaha, Jeroentje krijgt een nieuw broertje of zusje. Leuk hè? Hij verzinkt in mysteries.

“… En: wat wil dat zeggen, ‘geboren’? Zoveel taalgevoel bezit ik al wel dat ik weet dat het niets met ‘boren’ te maken kan hebben, want het verleden deelwoord van ‘boren’ is ‘geboord’, - niet zegt men: ‘Ik heb een gaatje geboren.’ ‘Geboren’ is het verleden deelwoord van een werkwoord dat onvervoegd niet bestaat. Het bestaat alleen in de voltooid verleden tijd en dan nog meestal met een ander werkwoord erbij: ‘worden’ – maar ‘worden’ drukt integendeel iets uit dat in de toekomst nog moet plaatsvinden, zoals in ‘groot en sterk worden’ of ‘ik word schrijver’. ‘Geboren worden’ is dus iets, - wat het dan ook is, - dat wordt aangeduid met een werkwoord dat het voltooid verledene aangeeft, dus iets dat al voorbij is, en een ander wekwoord dat naar de toekomst wijst, - terwijl beide werkwoorden samen iets uitdrukken dat in het heden plaatsvindt…

Het mysterie zit in de tijd en in de ruimte en in niet mindere mate in de taal.

Ik voel mij duizelig en slaperig worden van dit denken aan tijd en tijdeloosheid, die allebei uit verleden, heden en toekomst tegelijk bestaan, en waarmee ook mijn eigen aanwezigheid op aarde iets te maken heeft, al weet ik niet wat en weet ik niet hoe.

Al die mysteries waarover ik moet nadenken!

Heeft ‘geboren’ misschien te maken met ‘gebeuren’? Alles wat bestaat, gebeurt. Ook mysteries. Sedert ik ben geboren en dus besta, gebeur ik. Ik gebeur bijvoorbeeld doordat ik nadenk over woorden. De boze stiefmoeder geeft Sneeuwwitje een appel. Wat is een appel? Ik heb er nog nooit een gezien…”

*

‘Kiki’

http://www.kurtdeboodt.be/audio/3%20KIKI.mp3

*

“Maar waar gaat het allemaal over?” stelt de interviewer de onvermijdelijke vraag. “Hoe kunt u een boek schrijven waarin gebeurtenissen voorkomen waarvan u zegt dat die niet gebeuren.”

De dag voordien, tijdens de fotosessie met Kristof Ghyselinck aan en in de treinstations van Mechelen, kreeg ik de vraag ook al voorgeschoteld. Een rapper zag me poseren en vroeg zich af voor wat het, wie ik, hoe beroemd ik dan wel niet was. En waar mijn gedichten dan wel niet over gaan. Na een eeuwigheid waarin mijn tanden blingblingblinkten, balkte ik, om niet al te moeilijk te doen en met het eerste woord meteen indruk te maken, “revolutie”. Ik stotterde nog wat over “nieuw begin” en “nieuwe mens”, maar dat ging al helemaal verloren in het stationsrumoer. Onze rapper was al lang aan het reppen over discriminatie, mistoestanden, Chicago aan de Dijle. Zo, dichtertje, ga daar maar eens tegenaan staan.

Ik schraapte mijn keel, spoelde terug, lipte woorden en zag de mond van de rapper als een garagepoort openklappen. Zijn geklap galmde klagend na, singeltje dat overschakelt naar langspeelplaat, trager, traaaaooooger, traaaaooooeeeegst. “Mijn gedichten gaan over, wat zeg ik, ze zijn taal die gebeurt. Taal die geboren wordt en niet van ophouden wil weten. Mijn gedichten worden. Ze worden Het boek van het Leven en de Dood.”

Kurt De Boodt
@

Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter(es) een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem/haar verwacht. Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. Bart Janssen gaf het estafette-stokje door aan Kurt De Boodt. Dit is zijn eerste bijdrage.

Agenda: 07/06/08

07/06/08 - ANTWERPEN: Stadsdichters in het Letterenhuis met Joke van Leeuwen, Bart Moeyaert, Robert Anker, Ramsey Nasr, Erwin Mortier, David Van Reybrouck en Manza - 20u - €4 - Letterenhuis, Minderbroedersstraat 22 - info.

Labels:

woensdag, juni 04, 2008

Agenda: 06/06/08

06/06/08 - GENT: Poèmes à Cordes - een organische interactie tussen lutherie, poëzie en kamermuziek - gedichten van Dirk Elst - 20u30 - €6 - ArtCinema OffOff, Lange Violettestraat 237.

06/06/08 - STEKENE: presentatie Man eet Hond en andere bizarre dierenverhalen van Guy Didelez en Frank Pollet - 20u - gratis - Bibliotheek van Stekene, Stadionstraat 51.

Labels:

Agenda: 04/06/08

04/06/08 - WIJNEGEM: Gastvrij Podium met Teun Deert en Stef Miguel - daarna open podium - 20u - gratis - GC 't Gasthuis, Turnhoutsebaan 199.

Labels:

PARLAN.DOC: Bart Janssen (overzicht)

Bart Janssen (1959) Debuteerde in 1987 in De Brakke Hond waarvan hij tussen 1991 en 2000 redactielid was. Publiceerde verder in DW&B, Poëziekrant, Revolver en De Vlaamse Gids.

Tussen 1994 en 2002 verschenen van hem vier dichtbundels bij uitgeverij Lannoo. In oktober 2008 wordt door Poëziecentrum zijn nieuwe bundel Opzicht. Gedichten uitgegeven.

Hij ontving in 1995 de poëzieprijs van het Masereelfonds en in 2000 de Prijs voor Letterkunde van de Provincie Vlaams-Brabant. Werkte in een nauw plastisch-literair verband samen met beeldende kunstenaars als Jef Geys, Ann Veronica Janssens, Caroline Van Damme, Marc Vanderleenen, Geert Nys.

Zijn initiatief rond minimalistische poëzie, beeldende kunst, muziek en dans Iets van niets werd in Grimbergen, Ternat en Bierbeek uitgevoerd en mondde uit in een bibliofiele uitgave. Ook een expositie in 2006/7 van juwelen van Siegfried De Buck, foto’s van Luc Derycke en zijn gedichten in het Designmuseum te Gent vormde de aanleiding voor een publicatie.

Begin 2008 maakte hij met dichters Paul Bogaert en Ruben Van Gogh en plastisch kunstenaars Ward Dijck en Jason Eden de tentoonstelling Papier.Gedicht in het Fort Napoleon te Oostende.

Bundels:
* Grisailles. Gedichten, Lannoo, Tielt, 1994
* Een losse draad. Gedichten, Lannoo, Tielt, 1996
* Gedane wit. Gedichten, Lannoo, Tielt, 1999
* Kwijtschrift. Gedichten, Lannoo, Tielt, 2001
* Iets van niets (Ann Veronica Janssens, Roland Jooris, Ivan Ollevier en Bart Janssen), Druksel, Gent, 2002
* Ajour. Juweel uit beeld (juwelen van Siegfried De Buck, foto’s van Luc Derycke en gedichten Bart Janssen), Medium, Gent, 2006


(foto: Bert Bevers)


Een overzicht van alle bijdragen van Bart Janssen:

* 02/05/08: brief aan David Van Reybrouck
* 08/05/08: werkvloer
* 18/05/08: schrijlings
* 25/05/08: L'Atelier Rouge
* 02/06/08: ecce homo

Labels:

maandag, juni 02, 2008

PARLAN.DOC: Bart Janssen (5)

Marc Vanderleenen (18 05 08) & Bart Janssen (28 05 08)



Rol ruimschoots de uitgerolde mens voor het tochtgat

van zijn zwijgen,

prop ternauwernood de opgepropte mens in de luchtspleet

             van zijn spraak

en drijf tussendoor de verdreven mens uit de windhoek

van zijn schrift.


Bart Janssen
@

Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter(es) een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem/haar verwacht. Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. Paul Bogaert gaf het estafette-stokje door aan Bart Janssen. Dit is zijn laatste bijdrage.

Labels: