Open Brief

In de mailbox van Parlando! zat er deze week een open brief aan Behoud de Begeerte. Dit geschreven door Kenneth Biscop, die in het publiek zat. Ik wil jullie die brief niet onthouden:

De Coninck is dan toch dood.

Ik neem een mooi meisje mee naar een loge in de schouwburg, met de bedoeling haar betoverd te laten worden door mooie woorden van Herman. De Lenige Liefde wordt nog liefgehad, dacht ik, en De Coninck zou niet dood zijn, zei men.

Helaas. Blijkbaar was poëzieminnend Vlaanderen op de hoogte van wat er te wachten stond, want de zaal was slechts half gevuld. Wat we te zien kregen kwam dan ook helemaal niet in de buurt van wat ooit Herman was. Wat we te zien kregen was geen applaus waard.

Ik zakte haast door de grond van plaatsvervangende schaamte. Witte fuckende konijnen? Een anti-terrorisme pamflet voorlezen? “Liever een kutgedicht dan geen gedicht”? Waar zijn jullie toch mee bezig? Behoudt Behoud de Begeerte zó de begeerte?

O, ik weet het niet, maar besta, wees mooi… De mooiste zin uit de Nederlandstalige poëzie is wel tien keer verkracht op één enkele avond.

Het ergst van al is: jullie begrijpen het niet.

Met hartelijke groet,

Kenneth Biscop, 19 jaar, Ganshoren


PS: Herman, ik heb je nooit ontmoet, ik was te jong. Als ik je nu zou tegenkomen, ik zou je vertellen dat ze je zijn vergeten. Die avond was mijn lijden groter dan het jouwe. Ik nam een mooi meisje mee naar de schouwburg… en stelde haar later aan jou voor.