PARLAN.DOC (21)

Aan de hand van hoe hun handen
je aanraken, kan jij je moeiteloos
hun gezicht voorstellen.

Hun handen houden je niet vast:
iets tussen vastpakken en beetnemen
dat jou herleidt tot een klein kind.

Intonaties vol verstrooid medeleven
schijnen voorgoed bij de stem te horen
die je in het halfdonker wekt.

Vingers duwen intussen
op wat nog deel uitmaakt van jou.
Denken ze toch. Zeggen ze nog. Zelf
beschouw jij je lichaam als een wond in een wond.

Nog niet goed en wel gestorven
richt je je op. Veel vroeger
sprong in een nachtmerrie
een bolle vrouw uiteen.

Of kreeg zij vannacht een kind,
pal tegenover het gepiep en gereutel
in een vast droom?

Vanwaar dit krijsen
van gloednieuwe zielen,
verstoken van het licht op de dingen
zolang ze blind zijn?

uit: cyclus Keerpunt
uit de ongepubliceerde dichtbundel Keerpunt

Lucienne Stassaert

Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter(es) een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem/haar verwacht. Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. Dit is de eerste bijdrage van Lucienne Stassaert.