PARLANDO (23)

© Vrt Lies Willaert

Bart Stouten is dichter en producer bij KLARA, waar hij met veel sukses dagelijks het spitsprogramma De Tuin van Eden presenteert (een poëtische mix van klassiek, jazz, wereld- en filmmuziek).

De dynamiek van radio als kunstmedium daagde hem o.a. bij het beluisteren van de heruitzending, op de langegolf, van de oorspronkelijke hoorspelen van Samuel Beckett n.a.v. diens 80e verjaardag in 1986. In 1990, toen hij bij Radio1 werd aangesteld als producent bij de dienst Hoorspelen van de VRT, heeft hij die Beckett-juweeltjes integraal vertaald en gerealiseerd in een Nederlandstalige versie, samen met regisseur Martine Ketelbuters. Later leidde hij ook andere hoorspelreeksen voor de Vlaamse radio met exclusief werk van o.a. Tom Stoppard, Harold Pinter en Peter Handke.

Voor Zegge en Schrijve, het literair magazine van Radio3, verzorgde Stouten poëtische sfeerbeelden met interview en discursieve introductie. Drie jaar lang presenteerde hij het dagelijkse Pak van Sjaalman waarin hij samen met Gudrun de Geyter inzoomde op aspecten van hedendaagse literatuur en filosofie.

Als dichter heeft hij zijn stijl langzaam laten rijpen in wat hij zijn ‘goudmijn van dertig gekartonneerde Griekse schriftjes’ noemt, literaire dagboekaantekeningen die hij dagelijks maakte (sedert het overlijden van zijn ouders en tweelingszus in een tragisch ongeval midden in zijn puberteit) zonder te weten welke definitieve vorm ze later zouden krijgen.

Bart Stouten is een groot liefhebber en kenner van muziek en voelt zich aangetrokken door auteurs en dichters die zelf iets doen met de muziek in hun werk (Beckett, Proust, Celati, Barthes, Eliot, Powell, Bernlef, Cendrars, Hellman, Waugh, Maeterlinck, Musil, Pasolini, Yeats, Mishima, Cocteau).

Na een aantal ‘obscure’ uitgaven waaraan hij ‘warme herinneringen’ bewaart, hoewel hij er zich nu niet langer in thuisvoelt, publiceerde hij tot hiertoe drie officiële bundels: Sapporo Blues(2002), De wijsheid van de Wind(2004) en Happy Christmas, Happy New York(2006). Een vierde bundel is in voorbereiding en ook een tekst waarin Stouten o.a. ingaat op zijn contacten met zen-monniken in Japan.

Stoutens poëzie is een zoektocht naar vrijheid, ver weg van de ‘makkelijke expressie’. Hij vertrouwt erop dat de woorden zélf naar hem toekomen, zegt hij, en daarom kan hij hen ook beminnen. Hoewel hij vanuit een streng disciplinegevoel schrijft, laat hij zich niet de ijzers aanbinden door voorschriften inzake vorm en genre. De rake toon is alles, voor Stouten. En daar blijft hij koortsachtig naar op zoek.