PARLAN.DOC (15)
3. Katoen van leegte
Ik slaap op de mansarde van een Oekraïense boerderij.
Ik heb rib gegeten van het varken dat vanmiddag aan mijn voeten snoof,
eikeljenever en honingthee gedronken met de maaiers,
naar de sterren gekeken in het land van alsem en Tsjernobyl.
Alles ruikt hier nog naar sovjettapijten en Siberische olie.
Op de frontons in orthodoxe kerken lees ik spinvormige letters
die de terugkeer van de godenzoon aankondigen.
De klokken zijn jaren geleden stilgevallen.
In de resten van gouden kastelen wonen vleermuizen,
en kinderen met halve longen baden in het meer.
Ik kom hier nooit vandaan. Waar ik ook kijk,
overal zie ik de zwarte bosschages, de ranken
vol giftige druiven, de wervels van dood vee.
Het is waar dat ik houd van de armoede,
het is waar dat ik niet geloof dat het beter wordt,
het is waar dat het puin van het paradijs me meer aantrekt dan het paradijs,
het is waar dat de godenzoon me al lang niet meer aankijkt
vanaf de ikoon die schuin in de hoek van de boerenkeuken hangt.
Ik zou naar zee moeten gaan in het rijke zuiden,
werken voor de multinationals, sparen, kopen, speculeren,
marchanderen over zielen zoals iedereen, zoals het hoort,
ophouden met niksen en dwalen en dichten,
een das en schoenen dragen, de kroezen vol leedwezen
stukslaan, eindelijk groot en volwassen zijn,
een mening hebben over de vrije meningsuiting,
over rood en blauw en bruin,
over arme terroristen en rijke terroristen…
Maar waar ik ook kijk, overal zie ik brokstukken,
overal raap ik brokken op, schoor ik de bouwval
met brokken en slaag ik er niet in, in geen honderd jaar,
glorie te verwerven, de ruïne te herbouwen.
"Dit is het derde gedicht uit een cyclus van 8 gedichten. Ik heb deze gedichten geschreven na een intensieve zwerftocht door Polen, Oekraine en Rusland. Ik wil ze nu graag opdragen aan de nagedachtenis van Anna Politkovskaja, de Russische journaliste die enkele weken geleden in Moskou is vermoord omdat ze het regime te veel bekritiseerde. Ik ben een boek over Rusland aan het schrijven(verschijnt begin 2008) en ik had haar heel graag ontmoet. Helaas kan dit nu niet meer. Daarom deze gedichten."
Johan de Boose
@
Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Serge van Duijnhoven gaf de fakkel door aan Johan de Boose. Dit is zijn eerste week.
Ik slaap op de mansarde van een Oekraïense boerderij.
Ik heb rib gegeten van het varken dat vanmiddag aan mijn voeten snoof,
eikeljenever en honingthee gedronken met de maaiers,
naar de sterren gekeken in het land van alsem en Tsjernobyl.
Alles ruikt hier nog naar sovjettapijten en Siberische olie.
Op de frontons in orthodoxe kerken lees ik spinvormige letters
die de terugkeer van de godenzoon aankondigen.
De klokken zijn jaren geleden stilgevallen.
In de resten van gouden kastelen wonen vleermuizen,
en kinderen met halve longen baden in het meer.
Ik kom hier nooit vandaan. Waar ik ook kijk,
overal zie ik de zwarte bosschages, de ranken
vol giftige druiven, de wervels van dood vee.
Het is waar dat ik houd van de armoede,
het is waar dat ik niet geloof dat het beter wordt,
het is waar dat het puin van het paradijs me meer aantrekt dan het paradijs,
het is waar dat de godenzoon me al lang niet meer aankijkt
vanaf de ikoon die schuin in de hoek van de boerenkeuken hangt.
Ik zou naar zee moeten gaan in het rijke zuiden,
werken voor de multinationals, sparen, kopen, speculeren,
marchanderen over zielen zoals iedereen, zoals het hoort,
ophouden met niksen en dwalen en dichten,
een das en schoenen dragen, de kroezen vol leedwezen
stukslaan, eindelijk groot en volwassen zijn,
een mening hebben over de vrije meningsuiting,
over rood en blauw en bruin,
over arme terroristen en rijke terroristen…
Maar waar ik ook kijk, overal zie ik brokstukken,
overal raap ik brokken op, schoor ik de bouwval
met brokken en slaag ik er niet in, in geen honderd jaar,
glorie te verwerven, de ruïne te herbouwen.
"Dit is het derde gedicht uit een cyclus van 8 gedichten. Ik heb deze gedichten geschreven na een intensieve zwerftocht door Polen, Oekraine en Rusland. Ik wil ze nu graag opdragen aan de nagedachtenis van Anna Politkovskaja, de Russische journaliste die enkele weken geleden in Moskou is vermoord omdat ze het regime te veel bekritiseerde. Ik ben een boek over Rusland aan het schrijven(verschijnt begin 2008) en ik had haar heel graag ontmoet. Helaas kan dit nu niet meer. Daarom deze gedichten."
Johan de Boose
@
Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem verwacht.
Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. De vorige gast Serge van Duijnhoven gaf de fakkel door aan Johan de Boose. Dit is zijn eerste week.
<< Home