0110

KIES

Bestaan kan iedereen.
Er zijn vraagt moed.
En wat de dichter doet
is pleiten voor het een.
Hij wil zijn leven niet
door wekkers laten leiden
of als een hond onthouden
dat hij kan slapen tot
het rinkelt naast zijn oor.
Hij bauwt niet na
wat hij soms uit
een mond hoort vallen
op tram acht, of met
een zwarte kwast over
een smoel geschreven ziet.
Zelf houdt hij niet
van vlekken maken,
maar als het bot moet
stelt hij dingen scherp
zodat het snijdt.
Hij woelt en spit graag,
graaft de scherven
uit de klei, haalt het beste
wat er is naar boven,
ook al weet hij dat er
daardoor naast zijn hart
een stem blijft jeuken,
maar ach zo gaat dat
als de dingen moeilijk
worden en je bereid bent
met een pen van krijt
of kool te schrijven.
Hij is het best geplaatst
om iets over de gum
te zeggen, omdat hij
als geen ander weet
hoe leeg het is als hij
het blad omslaat, hoe snel
de fout, maar ook hoe klein
en hoe verlamd
een hand van angst.
En daarom juist blijft hij
in potlood denken,
want dat is volgens hem
het wezen van er zijn.

Bart Moeyaert - bron: http://www.bartmoeyaert.com



Op woensdag 20 september kondigde Bart Moeyaert in een stuk in de krant aan dat hij aan een gedicht werkte naar aanleiding van 01/10, de concerten en evenementen voor verdraagzaamheid in Antwerpen, Brussel, Gent en Charleroi. Met het zevende stadsgedicht, 'Kies'geeft hij een nieuwe betekenis aan het archetypische (stem)potlood. 'Kies' werd op 30 september 2006 in Gazet van Antwerpen gepubliceerd, exclusief in een door Bart handgeschreven versie. Het gedicht werd aan alle andere Vlaamse kranten aangeboden in een ontwerp van Dooreman — en De Standaard en De Morgen publiceerden het. Verder is 'Kies' per mail verstuurd aan meer dan tweeduizend adressen, met de vraag om het aan zoveel mogelijk mensen te forwarden. Als u het gedicht ook wilt helpen verspreiden, stuur dan voor 2 oktober een mail dan met vermelding 'Stuur mij Kies'.