PARLAN.DOC (29)
Hommage à Bartosik
Nooit gedacht dat ik mijn gastoptreden bij Parlando op deze manier zou beginnen: vanochtend bereikte me het bericht dat dichter Michel Bartosik vorige vrijdag aan de gevolgen van een hersenbloeding is overleden. Ik wist al een paar weken dat hij ziek was – hij onderging een behandeling tegen kanker, die echter goede vooruitzichten leek te bieden. In december zou ik hem ontmoeten in Brussel, maar die ontmoeting ging niet door omdat net de dag voordien de diagnose van zijn ziekte was gesteld. En hij zou voor freespace Nieuwzuid (waarvan ik redacteur ben) een boek over Van de Woestijne bespreken – een stuk waar hij tot op het laatst mee bezig is geweest, maar dat dus niet meer voltooid zal worden.
Michel Bartosik was geen veelschrijver en hij kampeerde niet op de voorgrond van de literaire scène. Hij was teruggetrokken, soft-spoken, bedachtzaam, gaf soms een aarzelende en defensieve indruk – maar deze eigenschappen waren bij nader toezien de logische keerzijde van zijn volmaakte integriteit en zijn hartstochtelijke, belangeloze betrokkenheid bij de poëzie die hem wist te raken. Die zeldzame kwaliteiten spiegelden zich ook in degenen waarmee hij zich omringde, wat het tot een voorrecht maakte om in de Bartosik-kring te verkeren.
Het is een schaamteloos nostalgische uitspraak, maar so be it: zoals Michel Bartosik worden ze niet meer gemaakt. Zijn verdwijnen is, alleen al qua saldo aan menselijkheid, een groot verlies voor de Vlaamse poëzie.
4 februari 2008
Erik Spinoy
@
Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter(es) een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem/haar verwacht. Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. Renaat Ramon gaf het estafette-stokje door aan Erik Spinoy. Dit is zijn eerste bijdrage.
Nooit gedacht dat ik mijn gastoptreden bij Parlando op deze manier zou beginnen: vanochtend bereikte me het bericht dat dichter Michel Bartosik vorige vrijdag aan de gevolgen van een hersenbloeding is overleden. Ik wist al een paar weken dat hij ziek was – hij onderging een behandeling tegen kanker, die echter goede vooruitzichten leek te bieden. In december zou ik hem ontmoeten in Brussel, maar die ontmoeting ging niet door omdat net de dag voordien de diagnose van zijn ziekte was gesteld. En hij zou voor freespace Nieuwzuid (waarvan ik redacteur ben) een boek over Van de Woestijne bespreken – een stuk waar hij tot op het laatst mee bezig is geweest, maar dat dus niet meer voltooid zal worden.
Michel Bartosik was geen veelschrijver en hij kampeerde niet op de voorgrond van de literaire scène. Hij was teruggetrokken, soft-spoken, bedachtzaam, gaf soms een aarzelende en defensieve indruk – maar deze eigenschappen waren bij nader toezien de logische keerzijde van zijn volmaakte integriteit en zijn hartstochtelijke, belangeloze betrokkenheid bij de poëzie die hem wist te raken. Die zeldzame kwaliteiten spiegelden zich ook in degenen waarmee hij zich omringde, wat het tot een voorrecht maakte om in de Bartosik-kring te verkeren.
Het is een schaamteloos nostalgische uitspraak, maar so be it: zoals Michel Bartosik worden ze niet meer gemaakt. Zijn verdwijnen is, alleen al qua saldo aan menselijkheid, een groot verlies voor de Vlaamse poëzie.
4 februari 2008
Erik Spinoy
@
Met de rubriek 'PARLAN.DOC' wil Parlando! één Vlaamse dichter(es) een maand lang speciale aandacht schenken. Elke week wordt minstens één bijdrage van hem/haar verwacht. Het PARLAN.DOC-archief is hiernaast na te gaan. Renaat Ramon gaf het estafette-stokje door aan Erik Spinoy. Dit is zijn eerste bijdrage.
Labels: Parlan.doc
<< Home